Νίκος Γαλαρινιώτης

Καταιγισμός (παρα)πληροφόρησης. Ως εκ του θαύματος ο Covid-19 εκών άκων πνέει τα λοίσθια. Ανάσα αισιοδοξίας. Εις μάτην. Τα μαντάτα, παρά τις πρόσκαιρες διαψεύσεις των Ρώσων αξιωματούχων κατέφθασαν. Συνοδευόμενα από ειδικές πολεμικές επιχειρήσεις.

Η βουλητική πρόθεση και ο νουθετικός χαρακτήρας των Υπουργών της διακυβέρνησης της Ν.Δ. είναι εμφανής.

Και ήταν 10, 12, μύριοι στο σκοτεινό τους κόσμο… Οπλισμένοι, λυσσασμένοι να αρπάξουν ψυχές. Νεανικές ψυχές που τόλμησαν να εκφράσουν τα οπαδικά τους αισθήματα.

Εμβρόντητη η κοινή γνώμη στα κοινώς εκτιθέμενα μηνύματα του Μένιου. Από τη σχετική αποκωδικοποίηση της ομιλίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν μη τι άλλο, και από τη βαρύτητα που απέδωσε ο ίδιος με τη λεκτική και μη λεκτική παρουσία του, ήταν πρόδηλη η κεντρική του στόχευση. Διακρίθηκαν τα αίτια από τις αφορμές. Η κατατιθέμενη πρόταση μομφής ήταν ο Μένιος. Το Meniosgate.

Δευτέρα. Τσαγκαροδευτέρα! Για τους τυχερούς. Γι’ αυτούς που εργάζονται. Με το καθεστώς της φυσικής παρουσίας στο χώρο εργασίας ή με την τηλεργασία. Νεοσύστατος όρος, τουλάχιστον, αναφορικά με τη δημοτικότητά του και τη χρήση του.

Παρήλθε καιρός. Αποχή ηθελημένη, σκόπιμη. Συνειδητή ή ασυνείδητη απόδραση από την επιβαλλόμενη ειδησεογραφική «πραγματικότητα».

Λυτρωτική η μουσική. Η θερινή ραστώνη αυτομαστιγώνεται και αναζητά διεξόδους. Διεξόδους απέναντι στη συνήθη και εν πολλοίς κατασκευαζόμενη πραγματικότητα.

Παρήλθε και η Παρασκευή, 2 Απριλίου. Παγκόσμια ημέρα του Αυτισμού. Ανέκαθεν και παρά την προφανή προσχηματικότητα της λειτουργικής υπενθύμισης των “εορταστικών” αυτών συμβάντων, οι παγκοσμίου μορφής εκδηλώσεις μου δημιουργούσαν μια αποστροφή.

Ταξίδι στο χωροχρόνο. Την ολόλαμπρη φουστανέλα με τις πολλές και πυκνές πτυχές, το γελέκι πάνω από το άσπρο πουκάμισο συνοδεία της φέρμελης, το κοφτό κόκκινο φέσι και τα τσαρούχια… και εμπρός στη χρονομηχανή.

Η Μήδεια, κατέχουσα την τέχνη της μαγείας, από την θεία της Κίρκη, διασκέδασε, τρόπον τινά, την επικράτεια της Ελλάδας.

Από τις πιο χιλιοειπωμένες εκφράσεις. Με νουθετικό, κυρίως, σημασιολογικό και ερμηνευτικό περιεχόμενο. Περικλείει, χωρίς να αποκλείει, εμπρόθετος προσδιορισμός  που υποδηλώνει τον σκοπό μιας πράξης.

Αρχή ήμισυ παντός. Και η Σοφία, τα πάντα εν σοφία εποίησεν. Και άρχισε η αποκάλυψη. Μάλλον οι αποκαλύψεις.

Σκανδαλιάρης, ατίθασος, αλλά εξαιρετικά φιλαλήθης.  Με περίσσιο, για την ηλικία του θάρρος και θράσος, αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του.

Ποιος το ανέμενε; Ευφάνταστο σενάριο θα εθεωρείτο αν κάποιος, πριν λίγα χρόνια, ισχυριζόταν ότι ο εξολοθρευτής της 17 Νοέμβρη θα παρουσιαζόταν ως μέγας στρατηλάτης για να επιβάλλει την τάξη και την ηθική και μάλιστα ως υπουργός της Νέας Δημοκρατίας.