Δεν ακούσαμε βέβαια τίποτα καινούργιο από τον Τσίπρα. Μόνο τα συνήθη που επαναλαμβάνει εδώ και μήνες ο ίδιος, τα στελέχη του κόμματός του και τα απανταχού πρόθυμα παπαγαλάκια. Απλώς, ήταν η πρώτη φορά που τα φάγαμε στη μάπα μαζεμένα σε μια πραγματικά συλλεκτική ομιλία.
Με τη νίκη των εθνολαϊκιστών τον περασμένο Γενάρη (sic) η Ελλάδα μας σώθηκε. Με αποτροπιασμό ο Τσίπρας καταμέτρησε τα δεινά που θα είχαν προσγειωθεί στην κεφάλα μας, αν οι σαμαροβενιζέλοι δεν είχαν πέσει από την εξουσία: nέα μέτρα, φόροι, μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, φτωχοποίηση, διάλυση του κράτους. Όποιος πει πως με την ΠΦΑ όλα αυτά τα ζήσαμε στο δεκαπλάσιο (συν πολλά άλλα) είναι νεοφιλελεύθερος χρυσαυγίτης και πληρώνεται από τον Κυριάκο.
Ο «Σερ Άλεξ» χαιρέτησε την αλλαγή που έχει επιφέρει στην Ευρώπη ο θρίαμβος του κομματιδίου του μιλώντας για τις τριτοτέταρτες θέσεις που κατέκτησαν τα αντίστοιχα (λέμε, τώρα, γιατί ΣΥΡΙΖΑ μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να υπάρχει) κόμματα σε Ισπανία (o «Χούλιο» Ιγκλέσιας, που πριν μερικούς μήνες χτύπαγε πρωτιά, ακόμα το φυσάει και δεν κρυώνει) και Πορτογαλία, ενώ τόνισε πως ακόμα και ο ψιλονεοφιλελέ Ματέο Ρέντζι άλλαξε γνώμη και τάσσεται πλέον εναντίον της λιτότητας. Φυσικά, εξαπέλυσε ένα φλογερό ανάθεμα σε αυτούς που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια, τονίζοντας πως τα μνημόνιά τους ήταν πολύ χειρότερα από το δικό του. Επίσης, ξεκαθάρισε για πολλοστή φορά πως πρέπει να του φιλάμε τα ποδάρια καθώς απάλλαξε τη χώρα από την ανάγκη να παρουσιάσει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3%. Ένα πρωτογενές πλεόνασμα βεβαίως-βεβαίως που ο ίδιος απώλεσε μετατρέποντάς το σε έλλειμμα. Έτσι, λέει, γλιτώσαμε 20 δις. Ασχέτως των 90 δις που μας φόρτωσε μαζί με τον –πρώην– κολλητό του, τον Γιάνη με τ’ όνομα.
Ο «Τσιπ» δεν δίστασε να χωρίσει την Ελλάδα στα δύο: aπό τη μια το Κερατσίνι, το Πέραμα και τα Λιόσια, που ψήφισαν 100% ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη το Κολωνάκι και τα Βου Που τα οποία κατοικούνται αποκλειστικά από νεοφιλελεύθερους που ψηφίζουν Μητσοτάκη. Από τη μια οι αγνοί διαδηλωτές που διαδηλώνουν εναντίον της ανάλγητης Ε.Ε. και από την άλλη οι διαδηλωτές που φοράνε γραβάτες. Από τη μια οι Περήφανοι Έλληνες που ψήφισαν «ΌΧΙ!», από την άλλη οι νενέκοι που ψήφισαν «ναι». Προσωπικά, δεν θυμάμαι πολιτικό αρχηγό με τόσο διχαστικό λόγο. Βέβαια είμαι σχετικά νέος, δεν ζούσα το ’44-49.
Highlight η στιγμή που ο Αλεξάκος ανέφερε το δημοψήφισμα προκαλώντας αλαλαγμούς και ρίγη συγκίνησης στους φανς που τον Ιούλη (sic) άλλο ψήφισαν και άλλο βγήκε. Εξάλλου, ως μεγάλη προσφορά στη διασκέδαση του ακροατηρίου του μπορεί να χαρακτηριστεί και η δήλωσή του πως (εκτός από τις καθαρίστριες και του σχολικούς φύλακες) ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσέλαβε κανέναν στο Δημόσιο, κάτι που άλλωστε προκάλεσε standing ovation στους χιλιάδες απόφοιτους δημοτικού νεοπροσληφθέντες Δ.Υ.
Το έχω γράψει κι άλλες φορές. Έχουμε μπλέξει με δαύτους. Και θα χρειαστούν μεγάλοι αγώνες μέχρι να τους ξεφορτωθούμε…
Υ.Γ. Το προπαγανδιστικό βίντεο που προέβαλε η κρατική τηλεόραση πριν την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα δεν προσφέρεται για πλάκα. Πέρα από τις αθλιότητες και τα ψέματά του, περιείχε και ξεκάθαρη στοχοποίηση δημοσιογράφων. Είναι γεγονός πως εδώ και ένα χρόνο επιχειρείται εκτροπή της δημοκρατίας της χώρας και προσπάθεια εγκατάστασης μιας μορφής κοινοβουλευτικής δικτατορίας τύπου Πούτιν ή Ερντογάν. Όσο και αν ο Τσίπρας δεν διαθέτει ούτε το ένα χιλιοστό της προσωπικότητας των δύο παραπάνω, ο κίνδυνος παραμένει μεγάλος.
