CALLER'S CHOICE
Ο Άκης Σκέρτσος με αφορμή το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος και τις διαφωνίες για τα σημεία του, θέλησε να θυμίσει το «σύνδρομο της Στοκχόλμης και σημειώνει: «ενώ είμαστε όλοι όμηροι ενός κατά τεκμήριο αναποτελεσματικού κράτους, δυσκολευόμαστε, είτε από δυσπιστία είτε από ιδεολογική αγκύλωση, να αναγνωρίσουμε τις θετικές αλλαγές που το συγκεκριμένο νομοσχέδιο φέρνει στην οργάνωσή του».
Διαβάστε το άρθρο του πρώην Γενικού Διευθυντή του ΣΕΒ, Άκη Σκέρτσου
Το επιτελικό κράτος και το σύνδρομο της Στοκχόλμης
Η σύγχυση που επικρατεί στη χώρα μας για το τι είναι προοδευτικό και τι είναι συντηρητικό, ενδεχομένως, εμποδίζει ορισμένους να προσεγγίσουν νηφάλια την αναγκαία αναδιοργάνωση του κράτους. Κι όμως, εμπεριστατωμένες μελέτες εδραιώνουν την βεβαιότητα ότι τα αίτια της ευημερίας ή της αποτυχίας των εθνών δεν έχουν να κάνουν με τη γεωγραφική θέση, το κλίμα, τις παραδόσεις, τον πολιτισμό, την εθνική ιδιοσυγκρασία ή την άγνοια, αλλά κυρίως με το είδος και την ποιότητα των πολιτικών και οικονομικών θεσμών.
Η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ και η Διεθνής Διαφάνεια συνεχίζουν να επισημαίνουν-παρουσιάζοντας συγκριμένους δείκτες- ότι η κακοδιοίκηση στην Ελλάδα, παρά τις βελτιώσεις που έγιναν την τελευταία δεκαετία, εξακολουθεί να αποτελεί βασική τροχοπέδη για την ανάπτυξη που καθηλώνει τις προοπτικές αύξησης του εθνικού πλούτου.
Τι πρόσημο έχει, συν ή πλην, η χορήγηση άδειας για την λειτουργία καταστήματος, την έναρξη επαγγέλματος ή την κάλυψη κενών στα σχολεία και τα νοσοκομεία απλώς με την υπογραφή ενός γενικού διευθυντή, δίχως να χρειάζεται εφεξής η υπογραφή του υπουργού;
Πώς πρέπει να αξιολογηθεί, θετικά ή αρνητικά, ο δραστικός περιορισμός της πολυνομίας, όταν σχεδόν ανά βδομάδα παράγεται ένας νόμος και περίπου 5 εκτελεστικά προεδρικά διατάγματα, συχνά χωρίς να καταργούνται προηγούμενες ρυθμίσεις για το ίδιο θέμα;
Είναι άραγε αυταρχική επιλογή να γίνεται σε ετήσια βάση ο προγραμματισμός του κυβερνητικού έργου και οι προσλήψεις προσωπικού, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης που θα παρακολουθείται βήμα-βήμα, σε πραγματικό χρόνο, ώστε να υπάρξουν εγκαίρως οι διορθωτικές παρεμβάσεις;
Γιατί ενοχλεί η υιοθέτηση της διεθνούς βέλτιστης πρακτικής για τη δημιουργία μιας Ανεξάρτητης Αρχής για τη διαφάνεια; Είμαστε άραγε ευχαριστημένοι από τις επιδόσεις των 6 διαφορετικών ελεγκτικών φορέων του δημοσίου που σήμερα κάνουν λίγο-πολύ την ίδια δουλειά χωρίς θεαματικά αποτελέσματα –όπως δείχνει η θέση της χώρας μας στους δείκτες διαφάνειας;
Ωφελεί ή όχι να ελέγχονται αδιάβλητα οι αποφάσεις -τόσο της κυβέρνησης όσο και της διοίκησης -αν ήταν σωστές;
Η έξωση του κομματισμού –δια της θέσπισης υπηρεσιακών επί θητεία γραμματέων με επιλογή του ΑΣΕΠ- από την στελέχωση, την αξιολόγηση και την ανέλιξη στην ηγεσία των δημοσίων υπηρεσιών είναι μέτρο προοδευτικό ή συντηρητικό;
Αυτά και πολλά άλλα θετικά μέτρα, συμπεριλαμβάνονται στο νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος που συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Δημιουργεί- κάτι που γίνεται πρώτη φορά στη σύγχρονη ελληνική πολιτεία, αλλά αποτελεί αυτονόητο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες– ένα λεπτομερές εγχειρίδιο διακυβέρνησης: πώς θα λειτουργεί η εκτελεστική εξουσία (πρωθυπουργός, υπουργικό συμβούλιο, γενικοί και ειδικοί γραμματείς) και η κεντρική υπηρεσιακή διοίκηση. Με ένα στόχο: Να διαμορφώσουμε επιτέλους ένα στρατηγικό σχέδιο μακράς πνοής για τη χώρα, με συνέχεια στο κράτος και θεσμική μνήμη, που δεν θα διαταράσσεται από τις κυβερνητικές αλλαγές ή ακόμα και του ανασχηματισμούς εντός της ίδιας κυβερνητικής θητείας.
Το πνεύμα που διέπει το επιτελικό κράτος είναι «καθαρό τοπίο αρμοδιοτήτων, ταχύτητα, διαφάνεια, ποιότητα, συνεργασία, αποδοτικότητα, λογοδοσία, οικονομία». Ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν τι κάνει ποιος, πότε λογοδοτεί, τα ελεγκτικά αντίβαρα, τα ασυμβίβαστα για όλη την κυβερνητική και διοικητική πυραμίδα.
Στο οικονομικό όφελος πρέπει να προσθέσουμε το μη μετρήσιμο αλλά δυσθεώρητο κόστος της δυσπιστίας. Στις δημοκρατίες, ο πιο πολύτιμος πόρος είναι η εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς, στο κράτος. Όταν υπάρχει είναι μια τις θεμελιώδεις συγκολλητικές ουσίες της κοινωνίας. Όταν το κράτος είναι αποτελεσματικό, διαφανές, έντιμο, όχι κομματικό λάφυρο, το επίπεδο εμπιστοσύνης των πολιτών, των επιχειρήσεων, εγχώριων και ξένων επενδυτών αυξάνεται, αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας στην παγκόσμια οικονομία, η χώρα καθίσταται σεβαστός παίκτης διεθνώς.
Στο ερώτημα, λοιπόν, τι είναι προοδευτικό και τι είναι συντηρητικό στον 21ο αιώνα, μια απάντηση μπορεί να δοθεί: η άποψη ότι οι παθολογίες είναι πεπρωμένο είναι βαθιά συντηρητική. Γι’ αυτό οφείλουμε να τολμήσουμε μια πιο δημοκρατική αλλά και πιο ορθολογική οργάνωση του κράτους, ώστε να επιτελεί καλύτερα τον σκοπό του: να διασφαλίζει βιώσιμη ευημερία προς όφελος των πολλών.
Ροή Ειδήσεων
17/04/2024 | 21:43
Κασσελάκης: Η καπηλεία του πατριωτισμού, της πίστης, της οικογένειας τελειώνει εδώ
17/04/2024 | 21:25
Νίκησε Όφνερ και κούραση ο Τσιτσιπάς και προκρίθηκε στους «16» του Barcelona Open
17/04/2024 | 20:46
ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής: «Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ ξηλώνει τη “μεταρρύθμιση” του Υπουργού Υγείας»
16/04/2024 | 10:36
Μαρία Αντωνά: Τροχαίο ατύχημα για τη ραδιοφωνική παραγωγό – «Πετάχτηκε το αμάξι μου σε βιτρίνα μαγαζιού»
16/04/2024 | 15:49
Γιάννης Φέρτης: Σπάραξε η Μιμή Ντενίση στο τελευταίο αντίο – Άπλωσε το χέρι της στην Μαρίνα Ψάλτη για να της συμπαρασταθεί
16/04/2024 | 09:59
Τσιμτσιλή σε Μαρτάκη: «Ο Φραγκολιάς είχε τον φόβο ότι αν ποτέ έφευγε, θα τον αντικαθιστούσαμε με σένα»
16/04/2024 | 10:04