Ο στρατηγός ανικανότητα ξαναχτυπά...

Όταν νομίζεις ότι μπορείς να διαχειριστείς την διακυβέρνηση μιας χώρας μπουρδολογώντας, σύντομα έρχεσαι αντιμέτωπος με την ανεπάρκεια σου.

Μια από τις πιο συνηθισμένες πλάνες στη ζωή είναι ότι τα πράγματα είναι απλά και δε βαριέσαι βρε αδερφέ, θα βρεθεί μια άκρη, κανείς δε χάνεται κλπ. Η πιο συνηθισμένη πλάνη στην πολιτική είναι ότι πρόκειται για απλή επικοινωνία και ότι στην πραγματικότητα οι κυβερνήσεις δεν εκλέγονται για να παράγουν έργο αλλά για να διδάσκουν ηθική και να εφευρίσκουν δικαιολογίες.

Και αυτό μπορεί να συμβαίνει στην Ελβετία ή το Λουξεμβούργο όπου η Δημόσια Διοίκηση είναι ένα καλοκουρδισμένο ρολόι και οι πολίτες έχουν συνείδηση και συναίσθηση, αλλά δυστυχώς για ένα λαό που έχει βάλει για καλά στο λεξιλόγιο του την φράση «νομιμοποίηση αυθαιρέτων», τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.

Ήταν 2007 όταν στην Ελλάδα συνέβη η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή που μπορώ εγώ να θυμηθώ: 63 νεκροί και κοντά 3.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα καμένης γης συμπεριλαμβανομένης της Πάρνηθας. Μετά από μερικές εβδομάδες, ο Κώστας Καραμανλής που είχε προκηρύξει πρόωρες εκλογές λίγες μέρες πριν τις πυρκαγιές, εξελέγη για δεύτερη φορά Πρωθυπουργός της χώρας. Μια ανίκανη κυβέρνηση που είχε την ηγεσία όταν εκτυλίχτηκε αυτή η τραγωδία, επιβραβεύτηκε από τον Ελληνικό λαό ο οποίος έκρινε ότι πολιτική δεν είναι η αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων, αλλά η ακατάσχετη μπουρδολογία και φυσικά οι διορισμοί στο Δημόσιο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Lifo