Παπανδρέου στο TheCaller: Η μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος δεν μπορεί να υπηρετηθεί προφανώς από τη Δεξιά, αλλά ούτε και από τον ΣΥΡΙΖΑ

Ξεκινώντας από την πανδημία του κορονοϊού και τις επιπτώσεις του στην ελληνική οικονομία, ο κ. Παπανδρέου υποστήριξε πως «αντί να μιλάμε για νέα μνημόνια, δεν θα ήταν πολύ καλύτερο να μιλάμε για πολιτική συναίνεση γύρω από τους μεγάλους άξονες ενός νέου αναπτυξιακού σχεδίου για τη χώρα;». Χαρακτήρισε, δε, εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο πολιτικός κόσμος, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, έβαλε μπροστά το συμφέρον της χώρας εν μέσω πανδημίας, φέρνοντας σε αντίθεση τη στάση που είχαν κρατήσει το 2011, όταν επί πρωθυπουργίας του, υπήρξαν «σκληρές αντιπαραθέσεις, ρητορικές εξάρσεις και συγκεντρώσεις στις πλατείες».

Εν συνεχεία μίλησε για την εφαρμογή της ψηφιακής διακυβέρνησης και την ψηφιακή «επανάσταση» που επήλθε εν μέσω πανδημίας, στάθηκε στο ρόλο της Ευρώπης στην αντιμετώπιση της πανδημίας, σχολιάζοντας πως τελικά «η Ευρώπη πήρε τα μαθήματά της από τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση» και είπε πως «η Ε.Ε. είναι ο καθρέφτης όσων γίνονται στα κράτη μέλη».

Αναφερόμενος, εξάλλου, στην πράσινη ανάπτυξη, σημείωσε πως «ειδικά για τη χώρα μας, με το μεγάλο θεσμικό έλλειμμα, δεν σημαίνει απλώς αλλαγή του Ενεργειακού Χάρτη της χώρας, ούτε μια απλή στροφή σε πιο φιλικές για το περιβάλλον πολιτικές. Πράσινη ανάπτυξη, σημαίνει σχέδιο και στρατηγική μετάβασης σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, κατανάλωσης, διατροφής, παραγωγής, παιδείας και εντέλει προς μια κοινωνία ευζωίας».

Δεν παρέλειψε, μάλιστα, να αναφερθεί εκ νέου στην περιβόητη φράση «λεφτά υπάρχουν», προσθέτοντας πως «αν κάνουμε σωστή διαχείριση και προγραμματισμό. Άρα το ζητούμενο είναι, καθώς θα υπάρξουν σημαντικά ποσά της ΕΕ για την ανάκαμψη, να γίνει σωστή διαχείρισή τους».

Μιλώντας για τα Ελληνοτουρκικά συνιστά «ψυχραιμία, αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων, μακροπρόθεσμη και συστηματική πολιτική για την προώθηση των εθνικών μας προτεραιοτήτων και πολυδιάστατη διπλωματία» και ψέγει τα ΜΜΕ, ότι «υπάρχει συχνά ένα κλίμα πανικού που δεν συνάδει με μια χώρα με αυτοπεποίθηση, με ισχυρές συμμαχίες, αποτελεσματική αμυντική θωράκιση, μέλος της Ευρωζώνης».

Σε σχέση με τις εξελίξεις στην Προανακριτική Επιτροπή και τις αποκαλύψεις για τον Δ. Παπαγγελόπουλο, τόνισε πως «έχουν ευθύνη οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, για την τροπή που έχουν πάρει αυτές οι υποθέσεις. Αντί τα χρόνια της οικονομικής κρίσης να μεριμνήσουν για τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και την εμπέδωση διαφάνειας, θέλησαν και οι δύο τη νομή αυτής της εξουσίας».

«Η δεξιά εξέθρεψε το παρακράτος, κυβέρνησε μαζί του, χέρι χέρι για πολλά χρόνια. Χρόνια που έφεραν μίσος, διχασμό, αυταρχισμό, ακόμη και τη χούντα και πόνο στο μεγαλύτερος μέρος του λαού. Αλλά, δυστυχώς, βλέπουμε και τα απότοκα της συγκυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με την ακροδεξιά και το παρακράτος», ανέφερε ο ίδιος, προτού κλείσει αναφερόμενος στο δημοψήφισμα που δεν έκανε το 2011, καθώς και στον λόγο που δεν πήγε σε πρόωρες εκλογές.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου στο TheCaller

Δέκα χρόνια μετά την οικονομική κρίση χρέους που μας οδήγησε σε Μνημόνια και προκάλεσε μεγάλες επιπτώσεις στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, η χώρα μας, όπως άλλωστε και όλες οι χώρες του κόσμου, καλούνται να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού. Είστε αισιόδοξος ότι θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την επερχόμενη κρίση, καθώς οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για βαθιά ύφεση που θα επιδεινωθεί λόγω του ότι η χώρα μας εξαρτάται ως επί το πλείστον από τον Τουρισμό; «Βλέπετε» ένα νέο Μνημόνιο;

«Είναι αξιοσημείωτο κ. Μοσχολιέ, το γεγονός ότι, παρά τις προειδοποιήσεις διεθνών οργανισμών και προοδευτικών στοχαστών και πολιτικών πως υπήρχε μεγάλη πιθανότητα ο κόσμος να αντιμετωπίσει μια πανδημία, οι περισσότερες χώρες βρέθηκαν τελείως απροετοίμαστες να αντιμετωπίσουν τον Covid19.

Η κρίση που προκάλεσε η πανδημία είναι ένα τσουνάμι, που ανέτρεψε τα θεμέλια του κατεστημένου τρόπου ζωής των τελευταίων δεκαετιών.

Ανακαλύψαμε ξανά πόσο μεγάλη σημασία έχει ένα ισχυρό αλλά και προσβάσιμο δημόσιο σύστημα υγείας. Νιώσαμε την ανάγκη ενός αποτελεσματικού επιτελικού κράτους. Βρεθήκαμε με ελλείψεις, καθώς αντιμετωπίσαμε τις τεχνολογικές αλλαγές που φέρνει η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Είδαμε τις συνέπειες της αύξησης των ανισοτήτων και την έντονη διαχωριστική γραμμή μεταξύ όσων επωφελούνται ή περιθωριοποιούνται από την παγκοσμιοποίηση.

Αντιληφθήκαμε τους κινδύνους που φέρνουν οι ασύμμετρες απειλές για τη δημοκρατία. Αλλά και στο επίπεδο των αξιών, αισθανθήκαμε πόσο σημαντική είναι η αλληλεγγύη μεταξύ πολιτών αλλά και μεταξύ κρατών.

Σε σχέση με την προηγούμενη κρίση, φάνηκε να έχουν γίνει μάθημα ορισμένα λάθη του παρελθόντος.

Στην Ελλάδα είδαμε ο πολιτικός κόσμος, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, να βάζει μπροστά το συμφέρον της χώρας. Εντυπωσιακό, αν θυμηθεί κανείς τις σκληρές αντιπαραθέσεις, τις ρητορικές εξάρσεις και τις συγκεντρώσεις στις πλατείες το 2011, όταν τότε μια άλλη κρίση μας έφερνε στο χείλος του γκρεμού.

Τώρα μπαίνουμε σε μια δύσκολη φάση, όπου χωρίς ακόμα η πανδημία να έχει ελεγχθεί σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, αρχίζουμε να βιώνουμε σταδιακά τις μεγάλες αρνητικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του lockdown. Δεν θέλω να μπω στον πειρασμό των προβλέψεων, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι το επόμενο φθινόπωρο και ο χειμώνας θα είναι μια δύσκολη περίοδος. Παρά ταύτα, πολλά θα εξαρτηθούν και από τις επιλογές και τη διαχείριση που θα κάνει η κυβέρνηση αναφορικά με το ευρωπαϊκό πακέτο ανάκαμψης.

Σε αυτήν τη συγκυρία και έχοντας μπροστά μας αυτές τις τεράστιες προκλήσεις, αντί να μιλάμε για νέα μνημόνια, δεν θα ήταν πολύ καλύτερο να μιλάμε για πολιτική συναίνεση γύρω από τους μεγάλους άξονες ενός νέου αναπτυξιακού σχεδίου για τη χώρα; Να δούμε πως ανασυγκροτούμε την παραγωγική μας βάση χρησιμοποιώντας τα διδάγματα της πανδημίας; Και ακόμη περισσότερο, να επικεντρωθούμε στο σχεδιασμό της μετάβασής μας στην πράσινη βιώσιμη ανάπτυξη;».

Η πανδημία του κορονοϊού προκάλεσε μια ψηφιακή επανάσταση στον Δημόσιο Τομέα. Είδαμε τελικά πόσα πράγματα μπορούν να γίνουν ηλεκτρονικά και μέσω του υπολογιστή μας. Μάλιστα, ήσασταν από αυτούς που το 2009 προσπάθησαν να καθιερώσουν την ψηφιακή διακυβέρνηση. Γιατί όμως αργήσαμε να προσαρμοστούμε στα σύγχρονα δεδομένα; Έπρεπε να έρθει μια πανδημία για να γίνουν τα αυτονόητα και να εκσυγχρονιστούμε; 

«Όπως γνωρίζετε, αυτό το θέμα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα. Έδωσα πάντα μάχες σε αυτήν την κατεύθυνση, από τότε που ήμουν Υπουργός Παιδείας, αργότερα Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οδήγησα το κόμμα στην ψηφιακή εποχή, μέχρι που έγινα Πρωθυπουργός και καθιέρωσα μεταξύ πολλών άλλων, το opengov, την ανοιχτή διακυβέρνηση, τη Διαύγεια, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και το παρατηρητήριο τιμών, τις ηλεκτρονικές προμήθειες του δημοσίου και ετοιμαζόμασταν για την κάρτα του πολίτη.

Είχα και έχω το όραμα, να είμαστε πρωτοπόροι στην αξιοποίηση της τεχνολογίας. Δυστυχώς, στην πραγματικότητα, οι μεταρρυθμίσεις αυτές στην πορεία ανακόπηκαν γιατί βρήκαν απέναντι τους το θηρίο του πελατειακού κράτους, που θέλει τον πολίτη εξαρτημένο από παράκεντρα εξουσίας, αντί να τον διευκολύνει και να τον απελευθερώνει.

Έστω και καθυστερημένα, όπως προστάζουν οι αναγκαιότητες των καιρών και όχι μόνο λόγω πανδημίας, οφείλουμε να κάνουμε άλματα μπροστά σε αυτόν τον τομέα, αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως χώρα.

Όμως, η εφαρμογή της ψηφιακής διακυβέρνησης πρέπει να γίνει πάντα με κριτήριο την αποτελεσματικότητα, τη διαφάνεια και την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις κινδυνεύουμε και από την ψηφιακή γραφειοκρατία και από την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας και τον έλεγχο των προσωπικών μας δεδομένων».

Στάθηκε η Ευρώπη στο ύψος των περιστάσεων μέσα στην κρίση του κορονοϊού; Η διαχείριση των συνεπειών της πανδημίας σε πρώτη φάση προκάλεσε κλυδωνισμούς για το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Βέβαια και τώρα υπάρχουν ακόμη διαφωνίες και όχι ομοφωνία για το πώς να στηριχθούν οικονομικά οι χώρες, ειδικά αυτές που επλήγησαν περισσότερο.

«Αν και οι πρώτες αντιδράσεις ήταν φοβικές, όπως για παράδειγμα αρχικά της κ. Λαγκάρντ, φαίνεται ότι και η Ευρώπη πήρε τα μαθήματά της από τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση. Σίγουρα συνέβαλε και το γεγονός ότι η πανδημία έπληξε όλες τις χώρες ταυτόχρονα και έπρεπε να υπάρξει κοινή αντιμετώπιση και θωράκιση για να μην καταρρεύσει η Ένωση.

Σε επίπεδο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι θετικό ότι κυριάρχησε η λογική της αλληλεγγύης και προτάθηκαν εργαλεία στο πνεύμα των Ευρωομολόγων, αποφεύγοντας έτσι και τους μνημονιακού τύπου όρους και την περαιτέρω επιβάρυνση του χρέους των κρατών μελών.

Βέβαια, σημειώθηκαν και δυσάρεστα φαινόμενα όταν κάποια κράτη -μέλη έβαλαν μπροστά το στενό εθνικό τους συμφέρον χωρίς κανένα πνεύμα αλληλεγγύης. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη σε μια Ευρώπη όπου σε πολλές χώρες, τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνία κυριαρχούν φοβικά, εθνικιστικά ρεύματα.

Όμως, αυτή είναι και η πρόκληση για όλους μας. Η ενωμένη Ευρώπη δεν είναι ένα όραμα, ένα σχέδιο που εξελίσσεται και εμείς το αντιμετωπίζουμε ως παρατηρητές ή σχολιαστές. Έχουμε ευθύνη. Άρα η ενεργός συμμετοχή μας έχει αξία, είναι αδήριτη ανάγκη και σε όλα τα επίπεδα.

Η Ε.Ε. είναι ο καθρέφτης όσων γίνονται στα κράτη μέλη. Αυτών που αδιαφορούν να πάνε να ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές, αυτών που λένε ότι οι ευρωεκλογές δεν έχουν σημασία, αυτών που δεν βλέπουν την αξία του ενεργού πολίτη, του συμμέτοχου και θεωρούν ότι τα επιδόματα και οι χρηματοδοτήσεις μπορούν να αναπληρώσουν την καθημερινή πολιτική συμμετοχή και μάχη.

Με το πακέτο ανάκαμψης θα υπάρξουν τριβές, θα χρειαστούν συμμαχίες και δυναμικές διεκδικήσεις. Αυτοί όμως είναι οι κανόνες του παιχνιδιού σε κάθε συλλογικό οργανισμό. Το θέμα είναι ποιο είναι το δικό μας σχέδιο για το μέλλον της Ευρώπης και πόσο διατεθειμένοι είμαστε να αγωνιστούμε για να υλοποιηθεί».

Στην προεκλογική σας ατζέντα το 2009 είχατε σε περίοπτη θέση την περιβόητη πράσινη ανάπτυξη, που τώρα φαίνεται πως αποτελεί προτεραιότητα όχι μόνο σε εγχώριο, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Ευρωπαϊκή  Επιτροπή έχει θέσει ως κεντρικό στόχο ένα Πράσινο Σχέδιο, ενώ τον περασμένο μήνα ψηφίστηκε το Περιβαλλοντικό Νομοσχέδιο που προώθησε η κυβέρνηση.

«Πράγματι, έχουν αλλάξει πολύ τα δεδομένα από τότε που η Παράταξή μας και εγώ προσωπικά είχαμε μιλήσει για πρώτη φορά για πράσινη ανάπτυξη.

Κύριε Μοσχολιέ, τα «πράσινα άλογα» των τότε επικριτών μας, ευτυχώς για αυτούς αλλά και για όλους εμάς, για τη χώρα, τους Έλληνες, έχουν διανύσει μεγάλη απόσταση, αλλά και πάλι, κινούμαστε μέσα σε ένα ιπποδρόμιο εντυπώσεων, αντί σε μια εκκλησία του δήμου που συζητά, διαβουλεύεται για τη διαμόρφωση ενός άλλου ολοκληρωμένου σχεδίου βιώσιμης ανάπτυξης, που να στηρίζεται σε μια πλατιά κοινωνική συμφωνία, με αλλαγές ριζικές στην παιδεία μας και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.

Ένα ολιστικό σχέδιο για την «επόμενη ημέρα», για τη χώρα και την Ελληνική κοινωνία. Η πανδημία ανέδειξε μια σειρά από ζητήματα και καθοριστικούς παράγοντες που χρειάζονται άμεση ρύθμιση αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις σύγχρονες προκλήσεις.

Μέρος ενός νέου πράσινου κοινωνικού συμβολαίου, είναι να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας μας με δημοκρατικό και συμμετοχικό πρόσημο. Αποτελεί προϋπόθεση για να ανταπεξέλθουμε στη σημερινή δοκιμασία ή και τις αυριανές, ώστε να μπορούμε να είμαστε ανθεκτικοί και να οδηγούμε την χώρα μας σε απάνεμα λιμάνια και τελικά, σε μια βιώσιμη πορεία αξιοπρέπειας για όλους.

Κοιτάξτε τι συνέβη με αφορμή την υγειονομική κρίση που βιώνουμε. Η δημόσια υγεία, από την περιφρόνηση, βρέθηκε στα στόματα όλων ως λυτρωτική καταφυγή. Η παιδεία, η πρόνοια, η εργασία, η κοινωνική ασφάλιση, κάθε πτυχή της συλλογικής μας ζωής, εμφάνισαν τις αδυναμίες τους, τις χρόνιες παθογένειές τους, τις αδικίες και τις ανισότητες για τις οποίες μιλάμε εδώ και πολλά χρόνια. 

Δυστυχώς όμως, εδώ η συζήτηση δεν γίνεται για όλα αυτά τα πραγματικά προβλήματα, αλλά για την παραπολιτική. Με απώτερο σκοπό, τη συντήρηση εκλογικών στρατών και τη διαιώνιση ενός πελατειακού πολιτικού και οικονομικού συστήματος.

Πράσινη ανάπτυξη, ειδικά για τη χώρα μας, με το μεγάλο θεσμικό έλλειμμα, δεν σημαίνει απλώς αλλαγή του Ενεργειακού Χάρτη της χώρας, ούτε μια απλή στροφή σε πιο φιλικές για το περιβάλλον πολιτικές.

Πράσινη ανάπτυξη, σημαίνει σχέδιο και στρατηγική μετάβασης σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, κατανάλωσης, διατροφής, παραγωγής, παιδείας και εντέλει προς μια κοινωνία ευζωίας.

Αλλά αυτή η δύσκολη μετάβαση, απαιτεί ένα κράτος εμπιστοσύνης και άρα δικαιοσύνης. Μια πολιτεία που εμπεδώνει κράτος δικαίου, κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική συνοχή. Να διασφαλίζεται με ισονομία, διαφάνεια, αξιοκρατία και λογοδοσία, με κοινούς κανόνες για όλους και χωρίς εξαιρέσεις για συμφέροντα και κατεστημένα. Μια πολιτεία που οι θεσμοί λειτουργούν δημοκρατικά. Μια πολιτεία που επιζητά και ενθαρρύνει τη συμμετοχή του πολίτη.

Το όραμα για την πράσινη ανάπτυξη για να προχωρήσει χρειάζεται μια βασική συνεννόηση. Με αιχμή δυνάμεις προοδευτικές, πρέπει να σφυρηλατηθεί μια ευρύτερη συνεννόηση μεταξύ πολιτικών και κοινωνικών εταίρων.

Υπάρχουν διαφορές. Αλλά κάποιοι βασικοί στόχοι πρέπει να υιοθετηθούν αν είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε με τα κακώς κείμενα μιας δήθεν κανονικότητας. Για παράδειγμα με τον εκσυγχρονισμό και τη ριζική αποκέντρωση της δημόσιας διοίκησης ή τη διαφάνεια, παντού.

Πράσινη ανάπτυξη, είναι εν τέλει η προοδευτική απάντηση απέναντι στην επικράτηση μιας συντηρητικής ατζέντας που προσφέρει τους πικρούς καρπούς που όλοι γευόμαστε.

Για τη μετάβαση στη νέα εποχή, απαιτείται ένα πράσινο κοινωνικό συμβόλαιο, που να κατοχυρώνει ένα υψηλό επίπεδο ζωής, αξιοπρέπειας, υγεία και παιδεία για όλους, εργασία και ασφάλιση, πρόσβαση στον ψηφιακό χάρτη, προστασία των προσωπικών δεδομένων και αποφυγή ηλεκτρονικής γραφειοκρατίας, προστασία του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου.

Χρειάζεται και ένα συνεκτικό, ολιστικό σχέδιο που να περιλαμβάνει, εκτός από την προώθηση πράσινων πολιτικών, στήριξη της επιχειρηματικότητας, εκσυγχρονισμό των υποδομών και των δικτύων, ρύθμιση της χρήσης των νέων τεχνολογιών, της τεχνητής νοημοσύνης και της ρομποτικής.

Έχουν όλα αυτά κόστος; Κάποια δεν έχουν, όπως η διαφάνεια, αντιθέτως εξοικονομούν χρήματα. Αλλά θα έχουμε μεγαλύτερο κόστος αν δεν τα κάνουμε αυτά. Όταν γίνονται σωστές επενδύσεις για το μέλλον, τα χρήματα βρίσκονται.

Για να το ξαναπώ: Λεφτά υπάρχουν αν κάνουμε σωστή διαχείριση και προγραμματισμό. Άρα το ζητούμενο είναι, καθώς θα υπάρξουν σημαντικά ποσά της ΕΕ για την ανάκαμψη, να γίνει σωστή διαχείρισή τους.

Και βεβαίως, μαζί με όλα αυτά, χρειάζεται σχέδιο και για το κόστος της μετάβασης, ώστε να υπάρξει αναλογική κατανομή του.

Και εγώ, αυτήν τη στιγμή μιλώ με πολλούς στην Ε.Ε. για τον τρόπο εξεύρεσης νέων, ιδίων πόρων για την Ευρώπη, ώστε να διασφαλίσουμε ότι, δεν θα πέσει και πάλι το βάρος της ανάκαμψης, αλλά και της αναγκαίας προσαρμογής στα μεσαία και φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.

Αναγκαίο στοιχείο του «νέου πρασίνου κοινωνικού συμβολαίου» θα είναι η ουσιαστική συμβολή των πλουσιότερων της διεθνούς οικονομίας.

Οι αλλαγές που απαιτούνται είναι βαθιές και δεν μπορούν να γίνουν χωρίς τους πολίτες.

Όπως αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τα ‘’πράσινα άλογα’’, παρά τα βήματα που έχουν γίνει, τρέχουν ακόμη σε έναν αγώνα προς ικανοποίηση εντυπώσεων, αλλά όχι σε κρίσιμους και χρήσιμους δρόμους που θα μας οδηγήσουν στο μέλλον».

Η ένταση με την Τουρκία «χτύπησε κόκκινο» το προηγούμενο διάστημα, με πολλούς να φοβούνται ένα θερμό επεισόδιο, στο οποίο θα είμαστε μόνοι μας, καθώς η Τουρκική ηγεσία απειλεί συστηματικά και ασταμάτητα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, την ίδια στιγμή που δεν λείπουν και εχθρικές κινήσεις. Τι πρέπει να κάνει η χώρα μας για να διασφαλίσει τα εθνικά της συμφέροντα απέναντι σε έναν τόσο αλλοπρόσαλλο γείτονα;

«Καταρχήν, πρέπει να δούμε τα πράγματα πέρα από επίθετα και χαρακτηρισμούς. Υπάρχει η ιστορική πορεία των πραγμάτων, υπάρχουν οι εσωτερικές εξελίξεις και ισορροπίες σε κάθε χώρα που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.

Για να είμαστε ισχυροί, πρέπει να ισχυροποιήσουμε πρώτα από όλα την ελληνική κοινωνία, την οικονομία, την παιδεία, κ.λπ.

Παράλληλα πρέπει να κινούμαστε με βάση τη βαθιά γνώση και κατανόηση του άλλου. Τα στερεότυπα δεν μας οδηγούν πουθενά. Απαιτείται επίσης η βαθιά γνώση και κατανόηση των διεθνών και περιφερειακών ισορροπιών και εξελίξεων, αλλά και η ειλικρινής αξιολόγηση των δικών μας κινήσεων στο υπάρχον, δεδομένο πλαίσιο.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή με μεγάλο ποσοστό αστάθειας, ένα σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών με βαρύ ιστορικό φορτίο. Σπανίως ήταν εύκολα τα πράγματα στην εξωτερική μας πολιτική.

Τι χρειάζεται; Ψυχραιμία, αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων, μακροπρόθεσμη και συστηματική πολιτική για την προώθηση των εθνικών μας προτεραιοτήτων, πολυδιάστατη διπλωματία. 

Η ένταση με την Τουρκία των τελευταίων ετών, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Μεσολάβησαν, ο περιφερειακός ανταγωνισμός γύρω από την εξόρυξη των υδρογονανθράκων, ένα αποτυχημένο πραξικόπημα, η σταδιακή απομάκρυνση  της Τουρκίας από την Ευρώπη, η προσφυγική κρίση.

Και παρά την αίσθηση αναποτελεσματικότητας της Ευρώπης στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, ένα πλαίσιο σχέσεων ΕΕ – Τουρκίας, που θέτει κανόνες και προϋποθέσεις, για το οποίο πολύ αγώνα κάναμε για να υπάρξει, πρέπει να είναι στο επίκεντρο των κινήσεών μας.

Παρατηρώ, ότι στο επίπεδο των μέσων ενημέρωσης υπάρχει συχνά ένα κλίμα πανικού που δεν συνάδει με μια χώρα με αυτοπεποίθηση, με ισχυρές συμμαχίες, αποτελεσματική αμυντική θωράκιση, μέλος της Ευρωζώνης. 

Το συμφέρον της Ελλάδας είναι να υπάρχει ειρήνη και σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή και θα έπρεπε να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές αυτής της προσπάθειας. Για να το πετύχουμε οφείλουμε να είμαστε ένα βήμα μπροστά στην κατανόηση των γεγονότων αλλά και τη στρατηγική.

Η πανδημία του κορονοϊού έχει αλλάξει πολλά πράγματα σε σχέση με την παγκόσμια αγορά της ενέργειας, τις γεωπολιτικές ισορροπίες, την περιφερειακή αλληλεξάρτηση. Ας σκεφτούμε ότι είναι για το κοινό μας όφελος, η γειτονιά μας να μην μαστίζεται από την πανδημία. Η υγεία του γείτονά μας επηρεάζει καθοριστικά και τη δική μας υγεία.

Ας τα αναλύσουμε σωστά και ας έχουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων».

Ηλεκτρίστηκε απότομα η ατμόσφαιρα στο πολιτικό σκηνικό αρχικά με τη «λίστα Πέτσα» και μετέπειτα με τις αποκαλύψεις στην Προανακριτική Επιτροπή για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλοκαι τους χειρισμούς του στην υπόθεση Novartis. Θα ήθελα το σχόλιό σας μετά τις νέες εξελίξεις.

«Κύριε Μοσχολιέ, πριν, μιλούσαμε για τα πραγματικά προβλήματα και τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Την αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων της χώρας, των αιτιών της κρίσης και τη μετάβαση στην «επόμενη ημέρα», που χρειάζεται πολλή δουλειά, σχέδιο και την κοινωνία ενωμένη και συμμέτοχη.

Δυστυχώς όμως, αντί αυτών που αναμένουν απάντηση, δέκα χρόνια από την εκδήλωση της κρίσης, ο δημόσιος βίος της χώρας, ταλανίζεται από φαινόμενα που μας κρατούν δέσμιους στο παρελθόν. Φαινόμενα αδιαφάνειας στη διαχείριση των χρημάτων του λαού, κακής νομοθέτησης, επικίνδυνων ακροβασιών στον τρόπο λήψης των αποφάσεων με την επίκληση της έκτακτης κατάστασης που βιώνουμε, αλλά δυστυχώς και τη δράση του παρακράτους.

Αντί να δούμε το βάθος αυτών των θεσμικών δυσλειτουργιών, τα αίτια αυτών των πρακτικών, μένουμε στα συμπτώματα. Αντί να εμπεδώνουμε μια άλλη λειτουργία της εξουσίας που να ελέγχεται δημοκρατικά και με διαφάνεια, διατηρούμε ένα σύστημα που επιτρέπει την αδιαφάνεια, το παρακράτος, τη διαφθορά και απλά κατηγορούμε ο ένας τον άλλον ότι καταχράστηκε αυτήν την εξουσία.

Και έχουν ευθύνη οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, για την τροπή που έχουν πάρει αυτές οι υποθέσεις. Αντί τα χρόνια της οικονομικής κρίσης να μεριμνήσουν για τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και την εμπέδωση διαφάνειας, θέλησαν και οι δύο τη νομή αυτής της εξουσίας.

Η δεξιά εξέθρεψε το παρακράτος, κυβέρνησε μαζί του, χέρι χέρι για πολλά χρόνια. Χρόνια που έφεραν μίσος, διχασμό, αυταρχισμό, ακόμη και τη χούντα και πόνο στο μεγαλύτερος μέρος του λαού. Αλλά, δυστυχώς, βλέπουμε και τα απότοκα της συγκυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με την ακροδεξιά και το παρακράτος.

Επ’ αυτού, τα σχόλια περισσεύουν. Οι επιλογές, μιλούν από μόνες τους. Οι πράξεις όμως, μένουν και παράγουν αποτελέσματα.

Η Παράταξή μας, η οικογένειά μου και εγώ προσωπικά, βιώσαμε τη συκοφαντία, με σειρά κατασκευασμένων μύθων, για τους οποίους οι παραγωγοί και διακινητές καταδικάστηκαν από τη δικαιοσύνη, αλλά οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ τους αντάμειψαν, με υπουργικές θέσεις και κοινοβουλευτικές συνεργασίες και έτσι σήμερα, τους βλέπουμε πάλι να πρωταγωνιστούν στις νέες απαξιωτικές σελίδες της ιστορίας της πολιτικής στον τόπο μας.

Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις αυτές όχι μόνον δεν συγκρούστηκαν με το τέρας, αλλά βλέπουμε να επαναλαμβάνονται οι πελατειακές πρακτικές, με αποτέλεσμα, η Δημοκρατία, η χώρα, η Ελληνική κοινωνία να συνεχίζουν να πληρώνουν υψηλό τίμημα».

Όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν κυριαρχία της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη την ίδια στιγμή που το Κίνημα Αλλαγής φαίνεται καθηλωμένο σε ποσοστά πέριξ του 6% και χαμηλότερα ακόμη και από τα ποσοστό που έλαβε στις εκλογές του Ιουλίου 2019. Τι φταίει και το κόμμα δείχνει να μην μπορεί να ανακάμψει, την ίδια στιγμή που πολλοί ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ «βλέπουν με καλό μάτι» την κυβέρνηση, ενώ οι πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να επιστρέφουν. Τι πήγε λάθος και το ποσοστό 44% του 2009 έφτασε στο σημερινό 6%. Γιατί και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσαν Μνημόνια, ωστόσο δεν έφτασαν ποτέ σε τόσο χαμηλά ποσοστά…

«Ως πρώην Πρόεδρος και τελευταίος Πρωθυπουργός της Παράταξης, έχω ευθύνη να μιλώ με όρους αλήθειας για όσα μας αφορούν, γιατί αφορούν τη χώρα. Η Παράταξή μας, αυτήν την εθνική αποστολή οφείλει να υπηρετεί, τα συμφέροντα της χώρας και των Ελλήνων.

Ο ρόλος του Κινήματος Αλλαγής, κ. Μοσχολιέ, δεν έχει κριθεί ακόμη, όπως υποστηρίζουν κάποιοι. 

Η Παράταξή μας, έχει έναν ιστορικό ρόλο να διαδραματίσει, που ταυτίζεται με την πορεία και το μέλλον του Ελληνικού λαού και της χώρας. Η Παράταξή μας, μπορεί να διαδραματίσει ρόλο εμβρυουλκού πολιτικών διεργασιών και εξελίξεων και για τον προοδευτικό χώρο και για τη χώρα.

Είναι σημαντικό από κάθε άποψη το γεγονός ότι, μέσα σε ένα περιβάλλον που κυριαρχείται και καταδυναστεύεται από τις συντηρητικές επιλογές και την άγονη αντιπαράθεση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, η Παράταξή μας, προσπαθεί να διατυπώσει και να προωθήσει έναν ψύχραιμο πολιτικό λόγο, με αξιόπιστες προτάσεις. Προτάσεις που αντανακλούν τις διαχρονικές μας δημοκρατικές και σοσιαλιστικές αξίες.

Ο καθένας μας μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τις απόψεις και τις θέσεις αυτές, αλλά δεν μπορεί να τις αγνοήσει ή να τις απαξιώσει.

Γνωρίζω τον αντίλογο, σύμφωνα με τον οποίο δεν υπάρχει πια χώρος μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι, συμφωνώ.

Είναι έξυπνα διατυπωμένη αυτή η άποψη. Γιατί; Γιατί πράγματι, μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, μικρή απόσταση υπάρχει. Και ρόλος τρίτου, συμπληρωματικού, δεν μπορεί να υπάρξει, παρά μόνο στα σενάρια κάποιον πονηρών εγκεφάλων.

Η Παράταξή μας, λοιπόν, δεν διεκδικεί χώρο μεταξύ αυτών των δύο. Η Παράταξή μας, ιστορικά κινείται αριστερότερα και ριζοσπαστικότερα του ΣΥΡΙΖΑ. Το έργο μας διαχρονικά το αποδεικνύει. Και όταν το χάσαμε αυτό, πονέσαμε.

Δουλειά μας, λοιπόν και χρέος μας, είναι να ανταποκριθούμε στον ιστορικό μας ρόλο, να επανακαθορίσουμε τους όρους του παιχνιδιού και να αναδιατάξουμε το πολιτικό σύστημα, για να αλλάξουμε και τη χώρα.

Δύσκολο έργο, αλλά η άποψή μου είναι καθαρή: Αυτός είναι ο ιστορικός μας ρόλος.

Τώρα, όσον αφορά στο πού βρισκόμαστε αυτήν την περίοδο, εκείνο που μπορώ να σας πω, γιατί η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη ανάλυση, είναι το εξής:

Αν αναλογιστεί κανείς το τι συνέβη τα τελευταία δέκα χρόνια, τι επιλογές έγιναν, τι πολιτικές και τι συμπεριφορές επικράτησαν, πάλι καλά που βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε.

Πληρώνουμε μεγάλο τίμημα για τις αμαρτίες άλλων. Και θα μου επιτρέψετε να πω, δυσανάλογα και άδικα.

Το αντιλαμβάνονται πλέον και οι συμπολίτες μας. Ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις, όλα τα μηνύματα που λαμβάνω, δείχνουν τον προβληματισμό που επικρατεί και για τη δεξιά και για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μου πείτε, εσείς δεν βάλατε το χέρι σας για να φτάσετε εδώ;  Θα σας απαντήσω, ναι. Υπήρξαν επιλογές που έδωσαν αφορμές σε πολιτικά αντίπαλες δυνάμεις να χτυπήσουν κάτω από τη ζώνη. Δυστυχώς. Θα δουλέψουμε και θα αλλάξουμε τα πράγματα, για να αλλάξουμε και πάλι την πορεία της χώρας. Με δημοκρατικό και προοδευτικό πρόσημο.

Σε ό,τι με αφορά, ένα πράγμα με ενδιαφέρει. Να αλλάξουμε κεφάλαιο στην πορεία της χώρας. Αυτόν τον στόχο θα τον υπηρετήσω με κάθε τρόπο.

Θα μου δώσετε, όμως, λίγο περισσότερο χρόνο, γιατί χρειάζεται, πιστεύω.

Είναι γεγονός ότι, οι αρχές, οι αξίες και τα ιδανικά του δημοκρατικού σοσιαλισμού φαίνεται όλο και περισσότερο, και αυτό είναι ελπιδοφόρο, ότι ταυτίζονται με τις απαντήσεις που απαιτούν οι προκλήσεις των καιρών για όλο τον κόσμο.

Οι προοδευτικές δυνάμεις μπορεί να μην εμφανίζουν ακόμη αντίστοιχη δυναμική. Τα νέα δεδομένα όμως, δείχνουν μια τάση ενθαρρυντική. Θα μπορούσε κανείς βέβαια, να υποστηρίξει ότι, βιώνουμε μια μεγάλη αντίφαση. Είναι αλήθεια, αν αναλογιστούμε μια συντηρητικοποίηση παγκοσμίως, λόγω του φόβου και της ανασφάλειας, που επικρατούν. Στη χώρα μας, η αντίφαση αυτή, δεν είναι απλά υπαρκτή, αλλά παρουσιάζει και μια ιδιαιτερότητα.

Την ώρα που η χώρα χρειάζεται μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στη συντηρητική, βλέπουμε από τη μια την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ, να μην μπορεί να διαδραματίσει αυτόν τον ρόλο, και παράλληλα, την Παράταξή μας, να μην μπορεί ακόμη να ξεπεράσει τα πολλά και ασύμμετρα χτυπήματα που δέχτηκε από όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Αυτά τα ασύμμετρα χτυπήματα, σε πολύ μεγάλο βαθμό, δεν αφορούν μόνο την εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Έχουν πολύ μεγαλύτερο βάθος. Την αποφυγή της αναμέτρησης με το λεγόμενο ελληνικό πρόβλημα. Το πελατειασμό και το δημοκρατικό και θεσμικό έλλειμμα. Την αιχμαλωσία των δημοκρατικών θεσμών από διάφορα κατεστημένα.

Η μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται για αυτόν το λόγο ο τόπος, με αλλαγή πορείας και βαθιές δημοκρατικές, προοδευτικές αλλαγές, δεν μπορεί να υπηρετηθεί προφανώς από τη δεξιά, αλλά όπως βλέπετε ούτε και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΝΔ φαίνεται, επί του παρόντος όμως, να σερφάρει χωρίς αντίπαλο πάνω στο κύμα που διαμόρφωσαν τα απόνερα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τη δυναμική της συγκράτησης του ιού στην πρώτη φάση της πανδημίας. Όταν περάσει όμως η μπόρα, η κυβέρνηση θα κριθεί κυρίως από τον τρόπο διαχείρισης των επιπτώσεων της πανδημίας και το πώς θα αξιοποιήσει τα σημαντικά ποσά που φαίνεται ότι θα έχουμε από την ΕΕ.

Αυτό όμως που έχει σημασία και δεν πρέπει να διαφεύγει την προσοχή κανενός, είναι ότι, η ΝΔ, δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη του αυταρχισμού και της ανεξέλεγκτης πολιτικής δράσης.

Δεν είναι τυχαίο, ότι στα κρίσιμα ζητήματα, καταφεύγει σε πρακτικές του παρελθόντος, όπου εμφιλοχωρούν ακραίες απόψεις. Ή παρουσιάζεται φοβική, απέναντι σε υπερσυντηρητικές φωνές. Και αυτό το βλέπει κανείς σε όλο το φάσμα της πολιτικής της.

Δεν λέω, πράγματι, με σύγχρονο ιλουστρασιόν περιτύλιγμα, αλλά το περιεχόμενο παραμένει παλιό.

Είναι αξιοσημείωτο ότι, εν μέσω υγειονομικής κρίσης, δεν απέφυγε να μετέλθει κόλπα του παρελθόντος, όσον αφορά τον τρόπο νομοθέτησης ή διαχείρισης των οικονομικών. Και το ένα και το άλλο, μπορούν να αντιμετωπιστούν θεσμικά, με συνταγματική και κοινοβουλευτική συνέπεια, αρκεί να το θέλεις.

Θα σας πω το εξής, από το οποίο φαίνεται ότι, διαχρονικά η ΝΔ έχει αλλεργία με τα θέματα διαφάνειας. Αναλογιστείτε, ποια είναι η διαφορά αντιλήψεων μεταξύ αυτής που λέει κλείνω τη Βουλή όποτε γουστάρω, με σκοπό να αποφύγω ποινικές συνέπειες στο μέλλον, και της αντίληψης που λέει, κάνω ό, τι θέλω, όπως το θέλω με την επίκληση της έκτακτης ανάγκης;

Αναλογιστείτε από την άλλη, μέσα σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον, τα δύο πρώτα χρόνια της κρίσης, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, με ασφυκτικές προθεσμίες και διαρκείς και σκληρές διαδηλώσεις, το κοινοβούλιο λειτουργούσε συνεχώς και το υπουργικό συμβούλιο τακτικό και άτυπο, συνεδρίασε περισσότερες από 100 φορές. Καλό είναι να το θυμόμαστε, για να κατανοούμε και την ουσιώδη διαφορά ανάμεσα σε αντιλήψεις και πρακτικές, που τελικά, αφορούν τη δημοκρατία και τη ζωή μας.

Αυτές οι αντιλήψεις και οι πρακτικές είναι που μας ορίζουν ιστορικά απέναντι από τη συντήρηση. Το θέμα είναι να τις κατανοήσουν και όσοι θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, αλλά διακατέχονται από τις ίδιες αντιλήψεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο ίδιο πλαίσιο, προσπαθεί να μείνει όρθιος πάνω στη δική του ιστιοσανίδα, με φανερό έλλειμμα ευστάθειας, ένεκα της εγγενούς αδυναμίας του να λαμβάνει υπόψη, να αξιολογεί και να μεριμνά, για το σύνολο των στοιχείων της φύσης, εν προκειμένω, ολόκληρης της κοινωνίας.

Αυτό λοιπόν, που χρειάζεται η Ελληνική κοινωνία και η χώρα, δηλαδή, αλλαγή πορείας και θεσμική ανασυγκρότηση και οι δύο πρωταγωνιστές του πολιτικού συστήματος δεν το έχουν. Θα έλεγα μάλιστα, ότι κάνουν ό, τι μπορούν όχι απλώς για να αποφύγουν, αλλά για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη.

Είμαστε οι μόνοι που σταθήκαμε ως Παράταξη απέναντι και χτυπήσαμε αυτήν τη γάγγραινα, όπως και τον πελατειασμό.

Και οι δύο, όπως και ο φιλικός τους Τύπος, προσπαθούν μονίμως να φέρουν το Κίνημα Αλλαγής σε θέση απολογούμενου. 

Όμως, ό, τι και αν κάνουν ένα δεν μπορούν να μας πάρουν.

Στο ιστορικό κεφάλαιο που άνοιξε μετά τη Μεταπολίτευση. Αλλάξαμε την Ελλάδα. Αποδείξαμε ότι μπορούμε να κάνουμε πράξη το όραμα για μια προοδευτική και μαζί, σύγχρονη αριστερά. Βρισκόμαστε πάντα στη φωτεινή πλευρά της ιστορικής αντιπαράθεσης αριστεράς – δεξιάς, προόδου – συντήρησης. Είμαστε οι εκφραστές της Προοδευτικής πορείας του τόπου. Αυτός είναι ο ιδεολογικός και πολιτικός προσδιορισμός, που μας διαχωρίζει από όσους επιμένουν να υπηρετούν πελατειακές αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές.

Αυτό βέβαια, καθιστά ακόμη δυσκολότερο το έργο μας, καθώς απαιτείται συνέπεια σε αρχές, αξίες, ιδανικά. Δηλαδή, σαφής στρατηγική, ιδεολογικός και πολιτικός αυτοπροσδιορισμός και αδιαπραγμάτευτο προοδευτικό στίγμα. Όλα αυτά όμως, είναι δική μας δουλειά να τα φέρουμε σε πέρας.

Και εδώ, πρέπει να σας πω, ότι υπάρχει μια παράμετρος που πολλοί αγνοούν στις αναλύσεις τους, γιατί δεν υπάρχει και στο πεδίο των ενδιαφερόντων τους. Είναι ο προοδευτικός πολίτης. Ο προοδευτικός κόσμος που αγωνία. Και αναμένει να δει τις δικές μας επιλογές.

Σε όλους αυτούς απευθύνω ένα μήνυμα: Το μέλλον της Προοδευτικής Παράταξης, είναι συνυφασμένο με την Προοδευτική Αλλαγή της χώρας.  Καμία έκπτωση δεν μπορεί να υπάρξει από αυτόν τον στρατηγικό στόχο. Και αυτό, μόνο με τη δική σας συμμετοχή μπορούμε να το πετύχουμε. Μην επιτρέψετε σε κανέναν να ορίσει την κοινή μας μοίρα, ως σωτήρας και μεσσίας. Μην επιτρέψετε συμφωνίες κορυφής και μοίρασμα καρεκλών. Μην επιτρέψετε σε μεταπράτες ιδεών, να απαξιώνουν με τη στάση τους μια σπουδαία ιστορία και μια πολύ μεγάλη εθνική προσφορά. Μην μπαίνετε σε λογικές διαπραγματεύσεων και διευθετήσεων για συνεργασίες χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο. Πάρτε την υπόθεση της Παράταξης στα χέρια σας. Απαιτείστε ένα ανοιχτό, καθαρό διάλογο μεταξύ όλων των προοδευτικών δυνάμεων. Αλλά των προοδευτικών, όσων έχουν αποδείξει ότι το εννοούν, μέσα στην κοινωνία. Έναν διάλογο, με μοναδική ατζέντα, μια δημοκρατική, συμμετοχική, προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στη συντηρητική. Σε μια τέτοια προοπτική ελπίζω, γιατί μόνο αυτή μπορεί να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων και της χώρας και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις των καιρών και γι’ αυτό θα συνεχίσω να δίνω μάχες».

Έχετε πει πολλές φορές πως έχετε μετανιώσει που δεν προχωρήσατε στο δημοψήφισμα το 2011 και πως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά τόσο για τη χώρα όσο και για το κόμμα. Γιατί απορρίψατε τη λύση των πρόωρων εκλογών;

«Πράγματι το έχω πει. Ίσως το ρήμα που χρησιμοποίησα να μην απέδωσε ακριβώς τα όσα πιστεύω και αισθάνομαι.

Πρώτα απ’ όλα, πιστεύω ότι, το δημοψήφισμα θα ήταν λυτρωτικό για τη χώρα.

Οι πολίτες θα είχαν εκφραστεί πάνω σε ένα πραγματικό ερώτημα – που ειρήσθω εν παρόδω, αφορούσε και την ιδιοκτησία του προγράμματος, που θα την είχαν πια οι Έλληνες, εμείς, – και θα έδιναν απάντηση στο εάν συμφωνούν ή όχι με τις αποφάσεις που ελήφθησαν στο συμβούλιο κορυφής της 26-27 Οκτωβρίου 2011, στις Βρυξέλλες.

Πιστεύω ακράδαντα ότι, το αποτέλεσμα θα ήταν συντριπτικό υπέρ του προγράμματος, και επιπλέον, ότι με δεδομένο πως κάποιοι εταίροι μας θα μετέφραζαν το ερώτημα ως ψήφο υπέρ ή κατά του Ευρώ, θα έπαιρναν και μια συντριπτικά θετική απάντηση σε αυτό.

Θα είχαμε επιτύχει δύο πράγματα μαζί, να καθησυχάσουμε τους εταίρους, και να κλείσουμε την πληγή που είχε ανοίξει με την απουσία συναίνεσης και το κλίμα μίσους και διχασμού που επικρατούσε.

Αυτά φοβήθηκαν όσοι πολέμησαν το δημοψήφισμα.

Τη λαϊκή έκφραση, ως στοιχείο της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών και μαζί, το γεγονός ότι, δεν θα μπορούσαν να πετύχουν ό,τι σχεδίαζαν, όπως απεδείχθη και αμέσως μετά, προς ικανοποίηση αλλότριων επιδιώξεων και σε βάρος της χώρας και των Ελλήνων. 

Και βέβαια, οι πολέμιοι αυτού του δημοψηφίσματος έκαναν και ένα μεγάλο κακό στην Ευρώπη. Φάνηκαν οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ να εναντιώνονται στην δημοκρατική βούληση. Με αποτέλεσμα πολλές φωνές ευρω-σκεπτικισμού να χρησιμοποιούν την τότε στάση απέναντι στην Ελλάδα, ως στάση που αποδείκνυε την έλλειψη δημοκρατίας στην ΕΕ.

Το ρήμα, λοιπόν, στο οποίο αναφέρθηκα, δεν αποδίδει με ακρίβεια όλα αυτά.

Θα μπορούσα να «επιβάλω» το δημοψήφισμα; Όχι.

Για να γίνει δημοψήφισμα, χρειάζεται η έγκριση της πλειοψηφίας της Βουλής. Αυτήν, κάποιοι λίγοι είναι η αλήθεια βουλευτές, με δηλώσεις τους και με επιστολές τους, μας είχαν καταστήσει σαφές ότι δεν θα την έδιναν.

Και κάτι τελευταίο, για να ολοκληρωθεί το παζλ. Λύση για τη χώρα, δεν ήταν και η προσφυγή σε εκλογές. Για την παράταξη μπορεί, αλλά όχι για τη χώρα.

Ο κ. Σαμαράς, αν κέρδιζε τις εκλογές, που ήταν πολύ πιθανό με τα όσα είχαν μεσολαβήσει, και με δεδομένες τις απόψεις και τις θέσεις του, δεν θα ήταν μια θετική εξέλιξη για τη χώρα. Θυμηθείτε τι συνέβη το καλοκαίρι του 2012, που παραλίγο να οδηγήσει τη χώρα – και μαζί την ευρωζώνη -, στα βράχια».

Ακολουθήστε το TheCaller στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις

Έκτακτο δελτίο καιρού από την ΕΜΥ: Έρχονται καταιγίδες και χαλάζι – Πότε χαλάει ο καιρός

Μπέτυ Μπαζιάνα: Ορκίστηκε επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ελένη Μενεγάκη: 10+1 φωτογραφίες της βασίλισσας της ελληνικής τηλεόρασης που έγραψαν ιστορία

Σχετικά Άρθρα