
OPINION
Ένας πολιτικός αρχηγός, που θα ήθελε να καταστεί ηγέτης του προοδευτικού χώρου, μετά τα γεγονότα στην Αμερική, θα έπρεπε με σοφία και ευθύνη να καταδικάσει κάθε αντίληψη όχλου στην πολιτική ζωή.
Αν ήταν ευφυής θα έβλεπε τα τραγικά γεγονότα ως το σημείο μηδέν- η στιγμή που μιλάς ιδεολογικά και πολιτικά απέναντι σε καθε εκκολαπτόμενο φόβο και μίσος.
Η πολιτική και κοινωνική Παιδεία του, αν, θα τον οδηγούσε να μιλήσει για την ανάγκη καθημερινής προάσπισης της Δημοκρατίας.
Θα ξόρκιζε κάθε πράξη διχασμού.
Θα παραδεχόταν λάθη για να μπορέσει να τα αφήσει οριστικά πίσω.
Είναι επικίνδυνο να παρατάσσονται υπερασπιστές «επαναστατικών ικριωμάτων», αντί με καθαρότητα να καταδικάσουν καθε πράξη μίσους και διχασμού.
Είναι αστείο να σου δίνει η ζωή και η πραγματικότητα ευκαιρίες να πας πολιτικά μπροστά και αντ’ αυτού, φοβικά, να αντιπαρατίθεται για καλές και κακές κρεμάλες, καλό και κακό όχλο, καλό και κακό προπηλακισμό. Κακομοιριά.