OPINION
Στο μέσο του Αυγούστου, ήρθε το άρθρο της δημοσιογράφου Αγγελικής Σπανού, με τίτλο: “Οι αντι-ΣΥΡΙΖΑ φίλοι μου” να αναζωπυρώσει την συζήτηση για το τι και ποιοι τελικά είναι “αντι-ΣΥΡΙΖΑ” κι αν αυτός ο χαρακτηρισμός περιποιεί τελικά τίτλο τιμής ή τίτλο ντροπής.
Γράφει ο Μαρίνος Κωνσταντίνος
Στην όλη σύζητηση ήρθαν να συμβάλλουν ακόμη δύο άρθρα που αναρτήθηκαν στην AthensVoice: Ένα υπέρ από τον Στέλιο Στυλιανίδη με τίτλο “αντι-ΣΥΡΙΖΑ φανατισμός και η κουλτούρα του κακού” και δύο κατά από τους Γιάννη Μεϊμάρογλου και Σπύρο Βλέτσα, με τίτλους “Οι φιλοΣΥΡΙΖΑ φίλοι μας” και “Τι δεν είναι προοδευτικό” αντίστοιχα.
Πέρα των παραπάνω αναφερθέντων άρθρων, ο διάλογος συνεχίστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσλαμβάνοντας για ακόμη μια φορά παραταξιακά χαρακτηριστικά, μεταξύ εκείνων που θεωρούν το να είσαι αντιΣΥΡΙΖΑ τίτλο ντροπής και σε εκείνους που θεωρούν ότι το να είσαι αντιΣΥΡΙΖΑ είναι τίτλος τιμής.
Πέρυσι τέτοια εποχή, σε μια άλλη συγκυρία, είχα γράψει ένα κείμενο με τίτλο “το αντιδεξιά vs αντιΣΥΡΙΖΑ βλάπτει σοβαρά την πολιτική”, όπου επισημαινόταν ο κίνδυνος εγκλωβισμού του δημοσίου διαλόγου μεταξύ των δύο πολωμένων αντιλήψεων και το αδιέξοδο που μπορεί να προκαλέσει στην πολιτική αντιπαράθεση στον δρόμο προς τις εκλογές.
Την ίδια πάνω κάτω αντίληψη θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί και το παρόν άρθρο, εστιάζοντας ωστόσο στη μια πολωμένη αντίληψη, αυτή του αντιΣΥΡΙΖΑ, μιας κι αυτή είναι η επίκαιρη. Και προφανώς αυτή η εστίαση δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη και το τι μεσολάβησε τον χρόνο που πέρασε, με κορωνίδα βεβαίως την τραγωδία των πολύνεκρων πυρκαγιών στο Μάτι.
Ορισμένες προκαταρκτικές παρατηρήσεις:
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για πολιτική και όχι για ψυχολογία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι φορείς πολιτικής σ’ ένα αντιπροσωπευτικό σύστημα είναι πρωτίστως τα πολιτικά κόμματα που το απαρτίζουν και δευτερευόντως οι πολίτες, οι οποίοι προφανώς και απολαμβάνουν το αγαθό της ελευθερίας έκφρασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Σ’ αυτό το αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης, υπάρχει μια κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση. Επομένως, είναι δημοκρατικά απολύτως εύλογο ο πολίτης να ταχθεί υπέρ ή κατά της εκάστοτε κυβέρνησης. Αν είναι υπέρ, τάσσεται με τα κόμματα που την απαρτίζουν. Αν είναι κατά, είτε τάσσεται στο πλευρό της μείζονος ή ελάσσονος αντιπολίτευσης, είτε σ’ ένα εξωκοινοβουλευτικό κόμμα. Βεβαίως δεν μπορούμε να παραλείψουμε ένα φαινόμενο που απαντάται εντόνως στις μέρες μας, το οποίο δεν είναι άλλο από την συνολική απόρριψη του πολιτικού συστήματος, η οποία εκφράζεται είτε μέσω της αποχής, είτε ακόμη χειρότερα μέσω της στήριξης αντισυστημικών, αντικοινοβουλευτικών δυνάμεων, όπως είναι η περίπτωση της Χ.Α.
Έχοντας κατά νου τις παραπάνω παρατηρήσεις, ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο κεντρικό ερώτημα: Τελικά το αντιΣΥΡΙΖΑ είναι τίτλος τιμής, ή τίτλος ντροπής;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα θα καταστεί ευκολότερη, αν προσπαθήσουμε να ματσάρουμε τις παραπάνω παρατηρήσεις μ αυτό που ζούμε σήμερα, στο παρόν πολιτικό σύστημα.
Πολιτική εν πολλοίς δεν υπάρχει, παρά μόνο ψυχολογία που προσπαθεί να χειραγωγήσει η επικοινωνία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η διαίρεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο ισοπέδωσε κάθε έννοια πολιτικής-προγραμματικής αντιπαράθεσης και κάθε ιδεολογική αναφορά. Υποτίθεται ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο σε 3 μέρες κι ένα ολοκληρωμένο πολιτικό πρόγραμμα οριστικής εξόδου από την κρίση δεν έχει διατυπωθεί, όπως το επιτάσσει η περίσταση. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να ξεφύγει από το “τι θα απογίνουμε τώρα χωρίς το μνημόνιο, ήτο μια κάποια λύσις”. Βολεύτηκαν οι δύο πλευρές του τεχνητού διλήμματος από την ύπαρξη του μνημονίου: Οι εφαρμοστές είχαν κάτι να εφαρμόσουν (με εξαιρέσεις την πρώτη διετία της κυβέρνησης Παπανδρέου, η οποία προώθησε τις περισσότερες μέχρι σήμερα διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις) και οι αρνητές κάτι να αντιπαλέψουν. Και επειδή αυτό το τεχνητό δίλημμα ήταν άκρως απολίτικο, διόγκωσε την ψυχολογία και την ανάγκη επικοινωνίας, δημιουργώντας στρατιές θερμοκέφαλων, είτε από την μια, είτε από την άλλη μεριά.
Τα πολιτικά κόμματα ως φορείς πολιτικής περνούν μια παρατεταμένη κρίση. Ναι μεν οι εκλογικές διαδικασίες για ανάδειξη αρχηγού στη ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής αρχές του 2016 και τέλη του 2017 αντίστοιχα ήταν μια φωτεινή αναλαμπή, που δημιούργησε συνθήκες συμμετοχής και ανήκειν σ’ ένα εγχείρημα, εντούτοις σε καμία περίπτωση δεν επέλυσε την κρίση αντιπροσώπευσης που υπάρχει στην Ελλάδα από το 2012 και έπειτα. Τα πολιτικά κόμματα αντιμετωπίζουν ως θεσμός πολύ σοβαρό πρόβλημα από το 2012 και έπειτα κι αυτό το πρόβλημα ήρθε να χτυπήσει και την πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ μετά την μνημονιακή στροφή του Αυγούστου του 2015. Την χαριστική βολή στο κομματικό φαινόμενο ήρθε βέβαια να δώσει και το δημοψήφισμα του 2015, το οποίο διαίρεσε οριζόντια το κομματικό σύστημα ανάμεσα στο ΝΑΙ και το ΟΧΙ στην παραμονή στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Αυτή τη μηχανική του διαχωρισμού ζούμε από τότε, ανανεούμενη είτε με το Μακεδονικό, είτε με τις πυρκαγιές, είτε με το οτιδήποτε άλλο προκύψει από δω και πέρα. Και επειδή ο διαχωρισμός επιτάσσει εδώ και τώρα θέση, που η κομματική λειτουργία δύσκολα μπορεί να ακολουθήσει, έχει ως αποτέλεσμα να ευδοκιμούν οι προσωπικές απόψεις κατά τόπους δημοσιολογούντων, οι οποίοι συμπεριφέρονται περισσότερο ως γραφείο τύπου του εαυτού τους, παρά ως εκπρόσωποι των κομμάτων που ονομαστικά στηρίζουν. Βέβαια είναι πολλές οι περιπτώσεις που αυτά τα δύο συμπίπτουν, αλλά δυστυχώς η προγραμματική αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικών δυνάμεων έχει μετατραπεί σ’ έναν διαγκωνισμό για το ποιος θα φτιάξει πρώτος το κλίμα, ποιος θα καβαλήσει με άλλα λόγια το ρεύμα που διαμορφώνεται στο διαδίκτυο.
Μολονότι οι εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2015 έδωσαν κυβέρνηση και αντιπολίτευση στον τόπο, παρ’ όλα αυτά οι δύο αυτοί ρόλοι δείχνουν πολλές φορές να συγχέονται. Δεν είναι μόνο ο ρόλος του “αφανούς εταίρου” στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που συσκοτίζει τα πράγματα. Είναι και η σαφής στόχευση της παρούσας κυβέρνησης να δημιουργήσει μέτωπα σύγκρουσης, διότι πολύ απλά τρέφεται απ’ αυτά. Και ο καλύτερος καμβάς σύγκρουσης δεν είναι τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια (μιας και η παρούσα κυβέρνηση είναι η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση και μια από τις μακροβιότερες της τελευταίας εικοσαετίας), αλλά η μεταπολίτευση η ίδια, όπως φάνηκε βέβαια και από τη ρητορική για τα αίτια και τις ευθύνες των πυρκαγιών. Πολλές φορές η κυβέρνηση φαίνεται να αντιπολιτεύεται αυτό που προηγήθηκε αυτής, ενώ πολλές φορές η ίδια κυβέρνηση βρίσκει υποστηρικτές στα κόμματα της αντιπολίτευσης, εκμεταλλευόμενη μαεστρικά εκατέρωθεν σύνδρομα και όχι πείθοντας για την πολιτική της.
Επιστρέφοντας στο αν τελικά το αντιΣΥΡΙΖΑ είναι τίτλος ντροπής, ή τίτλος τιμής, τελικά δεν είναι τίποτα από τα δύο, για τον απλούστατο λόγο ότι το ίδιο το πολίτευμα απαντάει σ’ αυτό. Αντιπολίτευση που να είναι υπέρ της κυβέρνησης δεν απαντάται πουθενά στον κόσμο, παρεκτός κι αν μιλάμε για θεμελιώδεις επιλογές, που ξεπερνούν τον ορίζοντα μιας κυβερνητικής θητείας. Τρανταχτό παράδειγμα η υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου από την ευρωπαϊκή αντιπολίτευση τέτοιες μέρες τον Αύγουστο του 2015. Θα μπορούσε να είναι και η επίλυση του Μακεδονικού το 2018, αν η κυβέρνηση επέλεγε να παίξει εθνικά και όχι κομματικά. Όπως τότε, έτσι και τώρα η επιλογή της αντιπολίτευσης θα κριθεί στις κάλπες, όποτε κι αν αυτές γίνουν.
Πέρα όμως από το πολίτευμα, απαντάει και η ίδια η ιστορία. Συγκρίνεται το ασθμαίνον “παραιτηθείτε”, είτε κατά τόπους λεκτικές υπερβολές στελεχών και χρηστών social media με το κρεσέντο μίσους και χυδαιότητας που έγινε στην Ελλάδα την περίοδο 2010–2015;
Πέρα από γραφικές εξάρσεις, φυσικά και όχι, γι αυτό μιλάμε για αντιΣΥΡΙΖΑ στις παρέες και όχι στην κοινωνία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε άπλετο χρόνο και χώρο για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, σε συνθήκες κοινωνικής νάρκωσης. Κάποια στιγμή θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου που η πολιτική της και ο τρόπος άσκησης εξουσίας θα έφεραν δυσφορία, που οι εξαμβλωματικές αντιφάσεις της θα έμπαιναν στο μικροσκόπιο.
Κι αυτό φαίνεται ότι δεν αρέσει για μια κυβέρνηση που διήγε βίο ανέφελο μέχρι και το φετινό καλοκαίρι. Όσο η αντιπολίτευση εστίαζε στην υπόθεση μνημόνιο και το πόσο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν πει ψέμματα για τη λιτότητα που εκείνοι έφεραν, η κυβέρνηση φαινόταν να μην πιέζεται τόσο, μιας και το μνημόνιο ήταν τελικά απαρέγκλιτη προϋπόθεση για την παραμονή της στην εξουσία. Όταν όμως εμφανίστηκε στο προσκήνιο το Μακεδονικό και οι πυρκαγιές, εκεί το πράγμα άρχισε να ξεφεύγει, από μια κυβέρνηση που πίστευε ότι μπορεί να χειραγωγεί το πλήθος για ίδιον όφελος. Αυτό ίσως και να ερμηνεύει την προσπάθεια διεύρυνσης του πολιτικού της χώρου, μέσω της απλής αναλογικής στους ΟΤΑ, στο Μακεδονικό και τη συνταγματική αναθεώρηση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θέλει να βρει καινούργιους φίλους, είτε από τη ΝΔ, είτε από το Κίνημα Αλλαγής, τώρα που οι παλιοί, όσοι απέμειναν, φαίνεται να αποστασιοποιούνται ή να μεταστρέφονται.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η στρατηγική της αντιπολιτευόμενης κυβέρνησης και της αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης εξυπηρετεί πρόδηλα την κυβέρνηση, διότι όχι μόνο συσκοτίζει τα μέτωπα και τις διαχωριστικές γραμμές, αλλά και επειδή αναπαράγει ένα σκηνικό σύγκρουσης που τρέφει την ύπαρξη της παρούσας κυβέρνησης. Μόνο που τώρα, αυτό το σκηνικό σύγκρουσης δεν έχει τον ίδιο ενθουσιασμό, τον ίδιο πληθυσμό και τον ίδιο πολλαπλασιασμό, ενώ οι πρόθυμοι να παίξουν αυτό το παιχνίδι λιγοστεύουν.
Το αντιΣΥΡΙΖΑ επομένως, ενώ εμφανίστηκε υπό διαφορετική μορφή κατά κόρον σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, προηγούμενες ακόμα και της μνημονιακής εποχής, στην παρούσα συγκυρία ανάγεται σε κάτι το ιδιαίτερο, είτε ως εκλογική συμπεριφορά, είτε ως κομματική στρατηγική, είτε εν γένει ως στάση ζωής, μάλλον επειδή βρισκόμαστε στην εποχή της διάχυτης πληροφόρησης και αντιπληροφόρησης, που τροφοδοτείται πλέον από το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μόνο που τα like, τα fav, τα σχόλια και τα unfollow είναι πτυχές της πολιτικής συμπεριφοράς, αλλά δεν είναι ψήφος κι αυτή είναι που τελικά θα μετρηθεί, όποτε κι αν αυτή ζητηθεί.
Ροή Ειδήσεων
18/04/2024 | 07:40
8 στους 10 Έλληνες θεωρούν ότι η ΕΕ έχει αντίκτυπο στην καθημερινή τους ζωή – 7 στους 10 ότι η χώρα ωφελήθηκε από την ένταξη στην ΕΕ
17/04/2024 | 23:18
Στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο συζητήθηκε η περικοπή δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και θερινής άδειας σε συνταξιούχους
17/04/2024 | 22:56
ΠΑΣΟΚ: Πώς μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο ψηφοδέλτιο η Σοφία Μπεκατώρου και ο Δημήτρης Παπανώτας
17/04/2024 | 22:45
Έγινε πατέρας για δεύτερη φορά ο Γιώργος Πρίντεζης – Η χιουμοριστική ανάρτησή του
17/04/2024 | 22:36
Βίντεο ντοκουμέντο από την επιχείρηση απεγκλωβισμού του αστυνομικού μετά την κατάρρευση του κτιρίου στο Πασαλιμάνι
17/04/2024 | 14:56
Ο Φώτης Σεργουλόπουλος σε Μιχάλη Ιατρόπουλο για τους γκέι: «Έχεις μετανιώσει για αυτό που είπες;»
17/04/2024 | 08:59
Συγκλονίζει η Εριέττα Κούρκουλου με την εξομολόγησή της για το μωρό που έχασε – «Ήταν κοριτσάκι, είχε σύνδρομο Turner»
17/04/2024 | 14:12
Άστατος καιρός το Πάσχα-Πρόβλεψη Μαρουσάκη: Έρχονται βροχές, ισχυροί άνεμοι και πτώση θερμοκρασίας
17/04/2024 | 09:05
Survivor: Η στιγμή που ο Τζέιμς Καφετζής μαθαίνει για το ναυάγιο του πατέρα του στον Ειρηνικό Ωκεανό
17/04/2024 | 11:34
Tην άρση ασυλίας του Κυριάκου Βελόπουλου προτείνει η Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας
17/04/2024 | 15:49
Ολοκληρώθηκαν οι μεγάλες πορείες στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας της ΓΣΕΕ – Δείτε εικόνες
Σχετικά Άρθρα
