OPINION
Γράφτηκε στις 9/10/2005
Όλοι μιλούν για ανάπτυξη, μια λέξη στα όρια της κακοποίησης! Όλα αυτά την ώρα που η ύφεση είναι παρούσα και ναρκοθετεί κάθε παραγωγική πρωτοβουλία. Τι κάναμε όμως ως κοινωνία και κράτος εδώ και 3 δεκαετίες για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας; Υπήρξε ποτέ σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος; Ποιες είναι οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος; Ένα κείμενο για την πραγματική οικονομία και ανάπτυξη που είχε γραφτεί πριν 10 χρόνια επίκαιρο όσο ποτέ, γραμμένο από το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Κώστα Παϊπουτλίδη: Έναν άνθρωπο της αγοράς, με τεράστια εμπειρία και βαθιά γνώση της πολιτικής και της οικονομίας. Ένα κείμενο που γράφτηκε όταν όλοι ζούσαν στην φούσκα της μεταολυμπιακής Ελλάδας και “προφητεύει” όλες τις χαμένες ευκαιρίες που ακολούθησαν..
Οποιαδήποτε πρόταση και αν επιχειρήσει να διατυπώσει κανείς για την οικονομία, για να είναι στοιχειωδώς αξιόπιστη και αποτελεσματική, οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν της το περιβάλλον μέσα στο οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε. Χαρακτηριστικό της σημερινής πραγματικότητας είναι ο ανταγωνισμός και η παγκοσμιοποίηση. Είναι εφικτό η δική μας οικονομία να έχει χώρο σε αυτό το περιβάλλον;
Η απάντηση είναι σαφώς θετική, εφ’ όσον υπάρξουν όλες εκείνες οι πολιτικές που θα αναδείξουν το στοιχείο της δημιουργίας και κυρίως της συνεννόησης και της αλληλεγγύης. Σε κάθε περίπτωση, οδηγός για όποια πολιτική ακολουθήσουμε στην οικονομία πρέπει να είναι το πρόβλημα της ανεργίας, κυρίως των νέων ανθρώπων, και αυτό πρέπει να αναδειχθεί σε μείζον πολιτικό πρόβλημα.
Είναι αυτονόητο ότι διαφοροποιούμαστε από τις υπάρχουσες αντιλήψεις για την οικονομική ανάπτυξη, γιατί η ίδια η πράξη απέδειξε ότι, όχι μόνο δεν επιλύονται τα προβλήματα, αλλά αυτές οι πολιτικές και μεγαλώνουν τα υπάρχοντα προβλήματα και γεννούν καινούργια. Οποιαδήποτε οικονομική πολιτική, έχει σαν στόχο της την παραγωγή πλούτου, ενώ εμείς τονίζουμε την δίκαιη κατανομή του. Οι κοινωνικές ομάδες οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλλουν καθοριστικά στην δημιουργία εισοδήματος, είναι κυρίως οι αυτοαπασχολούμενοι, οι εργαζόμενοι και οι νέοι κυρίως πολίτες, εφ’ όσον βέβαια βοηθηθούν πολιτικά και κυρίως βρεθεί τρόπος επικοινωνίας και συνεργιών μεταξύ τους.
Εκεί όπου θα πρέπει να επικεντρώσουμε κυρίως την προσοχή μας όμως, είναι η παραγωγή και η διάθεση των παραγόμενων προϊόντων. Αναφερόμαστε στο σύνολο των παραγόμενων προϊόντων, είτε αφορούν πρωτογενή τομέα, είτε την μεταποίηση, είτε τις υπηρεσίες. Ό,τι παράγεται, εφ’ όσον ενσωματώνει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που το καθιστούν ελκυστικό στον καταναλωτή, είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται ταυτόχρονα να γίνει και γνωστό και προσβάσιμο στον καταναλωτή.
Η χώρα μας, λόγω των κλιματολογικών συνθηκών, μπορεί να παράγει προϊόντα ποιότητας σε αφθονία και κυρίως σε επαρκείς ποσότητες, γεγονός που θα της επέτρεπε να διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στην Ευρωπαϊκή αγορά, κυρίως όμως στις αγορές της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Οι πολιτικές όμως που ακολουθήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, οδήγησαν στον αποπροσανατολισμό του τομέα αυτού και κατά συνέπεια στην υποχώρηση.
Πολλοί αναρωτιούνται τί άλλο θα μπορούσε να παράγει η χώρα μας εκτός από βαμβάκι, επιδοτούμενο ελαιόλαδο ,άντε σιτηρά και καπνά; Αυτή ακριβώς η άγνοια αποτελεί την βάση του προβλήματος και δυστυχώς οι πολιτικές δυνάμεις δεν έπραξαν τίποτε μέχρι σήμερα, ώστε να περάσουμε στην προσέγγιση του προβλήματος με όρους ενημέρωσης. Η χώρα μας θα μπορούσε να παράγει σε αφθονία και χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα, τεράστιες ποσότητες περιζήτητων φρούτων, λαχανικών και άλλων εξειδικευμένων προϊόντων, απόλυτα αναγκαίων και κυρίως αρεστών στον καταναλωτή.
Δεν θα έφθανε όμως μονάχα η παραγωγή, θα χρειαζόταν η σωστή τυποποίηση και κυρίως η διανομή των προϊόντων. Σήμερα αν γυρίσουμε ανά την Ελλάδα ως τουρίστες, θα διαπιστώσουμε, χωρίς ιδιαίτερο κόπο, ότι τα προϊόντα που θα καταναλώσουμε στα ξενοδοχεία ή στα εστιατόρια, εισάγονται κυρίως, από άλλες χώρες. Άφθονα οπωροκηπευτικά από την Ολλανδία ή άλλες όμορες χώρες, τυποποιημένα φρούτα από την Γερμανία, την Ελβετία, την Δανία κλπ., ψάρια από την Αφρική και τις Βόρειες χώρες, και πολλά άλλα. Από το γεγονός αυτό ζημιώνονται όλοι οι καταναλωτές ως πολίτες της χώρας, οι παραγωγοί, έμποροι, νεολαίοι, συνταξιούχοι κλπ., και κυρίως το κράτος και οι επόμενες γενιές.
Αντί το κράτος να ξοδεύει τόσο χρήμα για τους ελέγχους και την είσπραξη φόρων (όχι ότι δεν χρειάζεται και αυτό), θα ήταν πιο κερδοφόρο η επιμόρφωση των στελεχών του, προκειμένου να βοηθήσουν στην ανατροπή αυτής της πραγματικότητας.
Όλες οι παραπάνω κοινωνικές ομάδες, εάν έφταναν στο σημείο να καταλάβουν ότι μέσω της συνεργασίας τους θα μπορούσαν να ωφεληθούν και να ωφελήσουν το σύνολο, θα είχαμε κάνει ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης του ανταγωνισμού παγκόσμια και των επιπτώσεών του στο εισόδημα και βέβαια στο επίπεδο της ζωής μας.
Αυτό όμως είναι αδύνατο να το επιτύχουν μόνες τους. Χρειάζεται η ενεργός υποστήριξη από έναν πολιτικό φορέα ο οποίος, και την δυνατότητα παραγωγής ιδεών μπορεί να έχει, και ως κινητήρια δύναμη μπορεί να λειτουργήσει. Η συνεργασία, η συνεννόηση και η αλληλεγγύη, είναι αρχές που μπορούμε να διακηρύξουμε ότι αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία του οποιουδήποτε θετικού αποτελέσματος. Δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να αναπτύξουμε την άποψη για το πώς μπορεί να επιτευχθούν αυτές οι συνέργειες και κυρίως μεταξύ ποιων και σε ποια
μορφή.
Είναι αυτονόητο όμως ότι μπορούμε να τονίσουμε ότι οι νέοι άνθρωποι του σήμερα, με πολύ καλύτερη τεχνική κατάρτιση από τους νέους του πριν, θα αποτελούσαν τον ιδανικό καταλύτη για την κινητοποίηση αυτών των δυνάμεων. Αυτό θα μπορούσαμε να το πετύχουμε εάν τα χρήματα που δαπανώνται για αυτούς ως επιδότηση ανεργίας, χρησιμοποιούνταν για να χρηματοδοτήσουν την ενεργό ένταξή τους στο οικονομικό-αναπτυξιακό σύστημα της χώρας μας.
Η δημιουργία δικτύων καθώς και η εύρυθμη λειτουργία ενός παραγωγικού εταιρικού φορέα, απαιτούν απόλυτα επαγγελματική διαχείριση και καθοδήγηση. Θα μπορούσαν νέοι άνθρωποι, οργανωμένοι σε εξειδικευμένες εταιρίες, συνεταιρισμούς κλπ., να αναλάβουν αυτό το έργο λύνοντας και το δικό τους πρόβλημα καθώς και εκείνο άλλων κοινωνικών δυνάμεων. Το σίγουρο είναι ότι οφείλουμε να ξεφύγουμε από την αδράνεια, την μοιρολατρία και την εύκολη διοίκηση μέσω της είσπραξης φόρων και ενισχύσεων. Αυτό οδηγεί σε συρρίκνωση της οικονομίας, στα γνωστά φαινόμενα αναρχίας και μη σεβασμού του ενός προς τον άλλον, που στο τέλος καταλήγει στην κυριαρχία της μεταπρατικής λογικής όπου το εύκολο και γρήγορο κέρδος αποτελεί κύριο μέλημα.
Έτσι οδηγούμαστε σε ανακατανομή εισοδημάτων συνεχώς υπέρ των στοιχείων αυτών, αφού το σύνολο της οικονομίας παραμένει σταθερό και δεν αυξάνεται. Εάν όμως υποθέσουμε ότι θα υπάρξει ο πολιτικός φορέας ο οποίος θα ασχοληθεί και θα παράγει πολιτική που θα απευθύνεται σε αυτές τις δυνάμεις, δεν σημαίνει ότι αυτόματα θα έχουμε αποτελέσματα. Είναι φυσικό ότι η όποια πολιτική αυτού του τύπου θα προϋπέθετε ένα κράτος επιτελικής μορφής, ικανό να στηρίζει και επαρκές να καθοδηγεί, που αποτελεί σαφή συνιστώσα της όποιας άλλης πολιτικής, κάτι που προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή και υποστήριξη των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα.
Χρειάζεται επίσης ένα σύστημα εκπαίδευσης με αντίστοιχο προσανατολισμό και ενεργό συμμετοχή, το οποίο όχι μόνο θα λειτουργήσει υποβοηθητικά στην δημιουργία συνθηκών παραγωγής εισοδήματος από τους άλλους φορείς, αλλά μπορεί να αποτελέσει το ίδιο πηγή εισοδήματος για την αναπαραγωγή και μετεξέλιξή του και της χώρας γενικότερα.
Θεωρώ ότι η επικέντρωση του ενδιαφέροντος μας σε αυτό το θέμα, θα μας καταστήσει πρωτοπόρους στην ελληνική πολιτική. Δεν αναφέρομαι σε άλλα ζητήματα γιατί έχουν επανειλημμένα τονιστεί από όλους και αποτελούν την ενασχόληση καθημερινά όλων, κυρίως για την αιτιολόγηση της παρουσίας τους στην πολιτική σκηνή. Είναι σαφές ότι όποια προσέγγιση κάνουμε, όπως τόνισα στην αρχή, λαμβάνει υπ’όψιν της την παγκόσμια πραγματικότητα και, είναι αυτονόητο, την Ευρωπαϊκή Ένωση, αναπόσπαστο τμήμα της οποίας αποτελεί η δική μας οικονομία.
Εάν επιλέξουμε αυτόν τον τύπο της προσέγγισης της οικονομικής ανάπτυξης, θα προχωρήσουμε σε πιο συγκεκριμένη ανάλυση των επιμέρους δεδομένων που θα μας επιτρέψουν να διατυπώσουμε συγκεκριμένες επί μέρους προτάσεις.
Αυτό θα μας οδηγήσει σε μια άλλη πολιτική που θα αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα από διαφορετική οπτική. Το ασφαλιστικό καθώς επίσης η εισοδηματική πολιτική, θεωρούμε ότι αξίζουν καλύτερης λύσης για τον λαό. Αυτό όμως δεν πρόκειται να μας το χαρίσει κανείς. Οφείλουμε να το αποκτήσουμε μόνοι μας.
Ροή Ειδήσεων
19/04/2024 | 23:59
Μαθητικό Συνέδριο για τον Ρίτσο στην Πόλη με σημαντική συμμετοχή από εκπροσώπους των γραμμάτων και τεχνών
19/04/2024 | 23:40
Τόνια Σωτηροπούλου: “Μόνο στον σκύλο μου δεν πρότειναν να κατέβει για δημοτικός σύμβουλος”
19/04/2024 | 23:30
Χ. Δούκας: Το έργο της Διπλής Ανάπλασης αποκτά σφυγμό – Η συστηματική προσπάθεια που κάναμε αποδίδει καρπούς
19/04/2024 | 23:20
Βουλή: Ερώτηση του ΠΑΣΟΚ για την κυβερνοασφάλεια και τη διαρροή προσωπικών δεδομένων
19/04/2024 | 23:10
ΔΥΠΑ: Μειώθηκαν κατά 4% οι εγγεγραμμένοι άνεργοι τον Μάρτιο του 2024 σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα
19/04/2024 | 23:01
Μαλέσκου για Περρή: «Μιλάει για μένα με τα χειρότερα λόγια, χωρίς καν να με γνωρίζει»
19/04/2024 | 15:55
Ο Τζολάκης αποκρούει και Τούρκος οπαδός κλωτσάει ό,τι βρίσκει μπροστά του – Δείτε βίντεο
19/04/2024 | 14:56
Γιώργος Λιάγκας-Ναταλία Ανδρικοπούλου: Απίθανη εμπλοκή στον αέρα – «Άμα με αφήσεις κάποτε να μιλήσω»
19/04/2024 | 16:03
Ανδρουλάκης: «Στις 9 Ιουνίου να υπάρχει δύναμη αποδοκιμασίας σε ένα σύστημα εξουσίας»
19/04/2024 | 09:49
Έλλη Στάη: Είμαι 70 χρονών, υπήρξα σκληρή επίτηδες, δεν κάνω διατροφή αλλά γυμνάζομαι
19/04/2024 | 08:46
Ελένη Μενεγάκη: Με τρομάζετε και δεν το θέλω αυτό, είπε μετά την είδηση ότι αποχωρεί από το MEGA
19/04/2024 | 09:43
Αφροδίτη Γραμμέλη σε Γιώργο Λιάγκα: «Μη μας κουνάς το δάχτυλο κάθε πρωί, για όνομα του Θεού δηλαδή – Ξαφνικά βγήκε ο Γιώργος και έκανε πάλι διάγγελμα»
19/04/2024 | 10:18
Δημήτρης Παπανώτας για ΣΚΑΪ: «Κοροϊδεύουν τον κόσμο μπροστά στα μάτια του» – Για ΣΥΡΙΖΑ: «Με έφαγαν, καλή χώνεψη»
Σχετικά Άρθρα
