Δημοσκόπηση Palmos Analysis για το The Caller: Η επιρροή των κομμάτων, η παρακολούθηση Ανδρουλάκη και ο αστερισμός της ακρίβειας

Στον αστερισμό της ακρίβειας

Η ακρίβεια στα ράφια των καταστημάτων και το υψηλό κόστος ενέργειας και καυσίμων εξανεμίζουν την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών και «καταπί­νουν» κάθε άλλο θέμα της πολιτικής και κοινωνικής συγκυρίας. Πιο συγκε­κρι­μέ­να, 6 στους 10 πολίτες αναφέρουν την ακρίβεια ανάμεσα στα σημαντικό­τε­ρα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα και 1 στους 3 αναφέρει τους χα­μηλούς μισθούς, ενώ τα Ελληνοτουρκικά, που κυριαρχούν στη μιντιακή α­τζέντα, αναφέρονται από 1 στους 5, όπως και τα θέματα υγείας–παρά τη συνεχιζόμενη παρουσία της πανδημίας στη ζωή μας.

Στο θέμα της αντιμετώπισης της ακρίβειας και της ανακούφισης των νοικο­κυ­ρι­ών, οι πολίτες περιμένουν περισσότερα από την Κυβέρνηση, καθώς μόνο το 24% θεωρούν ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει γίνει με βάση τις δυνατότητες των δημοσίων οικονομικών της χώρας, ενώ αθροιστικά 7 στους 10 περίπου θεωρούν ότι η Κυβέρνηση θα έπρεπε να κάνει περισσότερα στην κατεύθυνση στήριξης των νοικοκυριών με βάση τις δυνατότητες της χώρας ή και υπερβαίνοντας τις δυνατότητες αυτές.

Ωστόσο, μόνο 1 στους 3 αποδίδουν το κύμα ακρίβειας σε εσωτερικούς παρά­γο­­­ντες και παθογένειες, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία εκτιμά, είτε ότι το φαι­νό­μενο είναι παγκόσμιο (28%), είτε ότι ο συνδυασμός εσωτερικών παθογενειών και παγκοσμίων συνθηκών προκαλεί την έκρηξη τιμών (39%). Η γραμμή άμυ­νας για την Κυβέρνηση είναι – ακόμα – σαφής και ισχυρή.

 Ο Νίκος Ανδρουλάκης δίνει ώθηση στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ

Μέσα στο περιβάλλον αυτό, η υπόθεση παρακολούθησης του τηλεφώνου του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ κ. Ανδρουλάκη, αντιμετωπίζεται από το εκλογικό σώμα με έναν ιδιότυπο «κυνισμό»: ναι η παρακολούθηση έγινε για πολιτικούς και όχι εθνικούς λογούς (62%), ναι η παρακολούθηση ήταν σε γνώση του Πρω­­θυπουργού (66%), αλλά αυτή τη στιγμή δεν μας «καίει» (αναφέρεται ως ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της χώρας μόλις από το 5%).

Μέσα σ΄ αυτό το αρνητικό και αβέβαιο περιβάλλον, η Κυβέρνηση διατηρεί ση­μα­­ντικά πολιτικά αποθέματα, που εξηγούν και το προβάδισμα της στην πρόθεση ψήφου.

Το 37% των πολιτών θεωρούν πως η χώρα κινείται προς τη σωστή κα­τεύ­θυνση, το 35% δηλώνουν πολύ ή αρκετά ικανοποιημένοι από την Κυβέρ­νη­ση, ενώ σε αντίστοιχα ποσοστά κινείται και η εκτίμηση για την τρέχου­σα εκλο­γι­κή επιρροή της. Στην απέναντι πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει πεί­σει ακόμα ότι αποτελεί μια αξιόπιστη και –εν τέλει – προτιμητέα εναλλακτική για τους δυσαρεστημένους πολίτες, καθώς η ικανοποίηση από το έργο της βρί­σκε­ται καθηλωμένη στο 16%, σαφώς κάτω δηλαδή ακόμα και από το ποσοστό που συσπειρώνεται σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δείχνει να διατηρεί ση­μαντικό μέρος της δυναμικής που απέκτησε, μετά την εκλογή του νέου Προέ­δρου του, ενώ η θέση του κ. Ανδρουλάκη ότι δεν πρόκειται να στηρίξει καμιά Κυβέρνηση υπό τον κ. Μητσοτάκη ή τον κ. Τσιπρα, βρίσκει σαφώς ευρύτερο ακρο­ατήριο από τα τρέχοντα όρια της εκλογικής επιρροής του κόμματος.

Αυτοδυναμία ή συνεργασίες;

Ωστόσο, το δίλημμα των μετεκλογικών συμμαχιών (με τη ΝΔ ή με το ΣΥΡΙΖΑ) δείχνει να διχάζει τη σημερινή βάση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, οδηγώντας την ηγεσία του κόμματος στο μοναδικό δρόμο για επανακαθορισμό του ιδεολογικο-πολιτικού στίγματος και της ταυτότητάς του: τη διατύπωση δηλ. ολοκληρωμένου και σα­φούς προγραμματικού λόγου ώστε, μέσω των προγραμματικών αξό­νων που θα χαράξει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, να προσπαθήσει να «ομογενοποιήσει» τη βάση του και οι απαντήσεις στο θέμα των συνεργασιών, την επαύριο των εκλογών, να αναδειχθούν σχεδόν αυτόματα.

Καταλήγοντας, οι απαντήσεις των ερωτώμενων για την επιθυμητή Κυβέρνηση, με­τά τις επόμενες εκλογές, δείχνουν και την «ψυχολογία» της εκλογικής βάσης κά­­θε κόμματος: οι ψηφοφόροι της ΝΔ έχουν στοιχηθεί σχεδόν απόλυτα στην προοπτική της αυτοδυναμίας του κόμματός τους, γυρίζοντας την πλάτη σε Κυ­βερ­νήσεις συνεργασίας.

Αντίθετα, λιγότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, επιθυμούν αυτοδυναμία του κόμματός τους, ενώ περίπου αντί­στοιχο ποσοστό θα ήθελε να δει μια κεντροαριστερή Κυβέρνηση συνεργασίας με συμμετοχή του κόμματός τους και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Τέλος, το DNA των ψη­φο­φόρων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που έχει μεταβληθεί διαχρονικά προσδοκώ­ντας και πάλι την ανάληψη της εξουσίας από το κόμμα τους, κάνει εδώ την εμφά­νι­σή του, αλλά με αποκλίνουσες απόψεις: το 36% επιθυμεί αυτοδύναμη Κυβέρ­νηση ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ (παρότι τα τρέχοντα δημοσκοπικά δεδομένα δεν αφήνουν περιθώρια για μια τέτοια προοπτική), ενώ οι υπόλοιποι μοιράζονται μεταξύ της προοπτικής συνεργασίας με τη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ ή τη συμμετοχή σε μια «οικουμε­νι­κού» τύπου Κυβέρνηση με σύμπραξη τουλάχιστον των τριών μεγαλύτερων κομ­μάτων.