Μανώλης Όθωνας: Έχουμε ευθύνη και καθήκον να χτίσουμε ξανά μια μεγάλη παράταξη και σε αυτήν χωράνε όλοι

Ο κ. Όθωνας απαντώντας εμμέσως σε όσους επέκριναν τη διεύρυνση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με την ενσωμάτωση σε αυτήν του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου τόνισε:

«Η συμμετοχή του ΚΙΔΗΣΟ στη ΔΗΣΥ, συνοδεύεται από εύλογες επιφυλάξεις, κατανοητούς προβληματισμούς και γιατί όχι ακόμα και ρητές διαφωνίες.  Είναι όμως φανερό ότι οι ενστάσεις αυτές εδράζονται περισσότερο σε ψυχολογικό και συναισθηματικό υπόβαθρο και λιγότερο σε πολιτικό. Πολιτικά η συγκεκριμένη επιλογή ήταν απόλυτα επιβεβλημένη, ως αναγκαία αλλά προφανώς όχι από μόνη της ικανή συνθήκη για την ανασύσταση, ενοποίηση και μετεξέλιξη του ευρύτερου χώρου».

Ο κ. Όθωνας συνέχισε επισημαίνοντας ότι όποιος μιλά για ενότητα της παράταξης πρέπει και να την εννοείς στην πράξη, τονίζοντας: «Αν οι μισοί είναι προδότες, οι άλλοι είναι δεξιοί, οι τάδε ανύπαρκτοι, οι δείνα πουθενάδες και οι άλλοι τυχοδιώκτες και αποστάτες που κακώς τους δεχόμαστε στη Κ.Ο, με συγχωρείτε αλλά είναι σαν να κοροϊδευόμαστε. Όμως η απόφαση μας, η στρατηγική μας είναι σταθερή.  Αφού η παράταξη την γλύτωσε στο τσακ από όσους συναγωνιζόταν ποιος πρώτος θα της δώσει την χαριστική βολή  και την ανατάσσουμε από την κλινικά νεκρή εικόνα, έχουμε ευθύνη και χρέος να κάνουμε τα πάντα για να χτίσουμε μια μεγάλη, ευρύχωρη παράταξη. Σε αυτή την ευρύχωρη παράταξη χωράνε όλοι. Η πρόσκληση είναι ειλικρινής και σαφής.  Πάμε όλοι μαζί».

Ολόκληρη η ομιλία του Μανώλη Όθωνα:

Α. ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.

Αυτός είναι ο τίτλος στην δύσκολη, άνιση προσπάθεια που συλλογικά καταβάλλουμε τον τελευταίο 1.5 χρόνο, μετά το τελευταίο Συνέδριο μας.

Βήμα-Βήμα, μέρα με τη μέρα, με δυσκολίες, με συμβιβασμούς αλλά και γενναίες υπερβάσεις ανοίγουμε δρόμο, δημιουργούμε ξανά ζωτικό χώρο με όρους ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ.

Μόλις προχθές έγινε ένα κρίσιμο καθοριστικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση.

Η συμμετοχή του ΚΙΔΗΣΟ στη ΔΗΣΥ, συνοδεύεται από εύλογες επιφυλάξεις, κατανοητούς προβληματισμούς και γιατί όχι ακόμα και ρητές διαφωνίες.

Είναι όμως φανερό ότι οι ενστάσεις αυτές εδράζονται περισσότερο σε ψυχολογικό και συναισθηματικό υπόβαθρο και λιγότερο σε πολιτικό.

Πολιτικά η συγκεκριμένη επιλογή ήταν απόλυτα επιβεβλημένη, ως αναγκαία αλλά προφανώς όχι από μόνη της ικανή συνθήκη για την ανασύσταση, ενοποίηση και μετεξέλιξη του ευρύτερου χώρου.

Γιατί η ανασυγκρότηση της ευρύτερης παράταξης είχε δύο θεμελιώδεις όρους και προϋποθέσεις:

H 1η προϋπόθεση αφορούσε την ενότητα στην κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ χωρίς την οποία κάθε προσπάθεια περαιτέρω διεύρυνσης του χώρου ήταν καταδικασμένη.

Η παράταξη είχε μια ανοιχτή πληγή σε επίπεδο βάσης που έπρεπε κλείσει για να σταθεί στα πόδια της για να κάνει τα επόμενα βήματα της.

Η 2η προϋπόθεση σχετίζεται με την ανάγκη υπεράσπισης της άνισης και πολιτικά οδυνηρής για το ΠΑΣΟΚ συμβολής του στην διαχείριση της κρίσης και την αποκατάσταση μιας πολιτικής και ιστορικής ανορθογραφίας που αν μείνει αδιόρθωτη, όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ αλλά και  ο ευρύτερος χώρος δεν έχει κανένα περιθώριο ανασυγκρότησης. Αυτό όμως προϋποθέτει μία  επώδυνα ειλικρινή αλλά και δίκαιη αποτίμηση της περιόδου  2009 – 2014 συνολικά  ως ενιαίας και αδιαίρετης και όχι με κατατμήσεις όπως βολεύουν τις πολιτικές ανάγκες ενός έκαστου από τους πρωταγωνιστές.

Για τους λόγους αυτούς η εξέλιξη αυτή είναι θετική, είμαστε ικανοποιημένοι, χωρίς ανόητες θριαμβολογίες αλλά και χωρίς δηλητηριώδεις μεμψιμοιρίες.

Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω.

Εξάλλου όσοι επικαλούνται σήμερα κατόπιν εορτής ανυπέρβλητες ενστάσεις πολιτικής και ηθικής τάξης καλό θα ήταν να θυμούνται ότι δεν υπήρξε κανένας αιφνιδιασμός, ούτε καμία αυθαίρετη μονομερής  ενέργεια.

Υπενθυμίζω.

Ένα ακριβώς χρόνο πριν η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ  ως επικεφαλής της ΔΗΣΥ  ανέλαβε μία πρωτοβουλία ανοιχτής πρόσκλησης για την ενότητα του ευρύτερου χώρου, πρόσκληση που δεν έλεγε «Πλην Λακεδαιμονίων». Το αμέσως επόμενο διάστημα απεστάλη μία σχετική  επιστολή προς όλα τα κόμματα αλλά και σε μία σειρά συλλογικότητες, κινήσεις και προσωπικότητες χωρίς ούτε τότε να υπάρξει εξαίρεση των Λακεδαιμονίων. Πριν από 6 μήνες, τον περασμένο Ιούνιο, υπήρξε επίσημη δημόσια συνάντηση της Προέδρου με τον Γ.Παπανδρέου ως επικεφαλή του ΚΙΔΗΣΟ  μετά την οποία εξεδόθη μία κοινή δήλωση ανακοίνωση για την βούληση συνεργασίας στη βάση ενός  πολιτικού προγραμματικού πλαισίου. Στις 4 Οκτωβρίου με απόφαση του Κ.Σ της ΔΗΣΥ και στη συνέχεια των συλλογικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ  αποφασίστηκε ΟΜΟΦΩΝΑ η εκ νέου  ανοιχτή πρόσκληση που αυτή τη φορά καλούσε όλα τα κόμματα και σχήματα και προσωπικότητες του χώρου να συμμετάσχουν ισότιμα στη ΔΗΣΥ και ούτε τότε εξαιρέθηκαν οι «Λακεδαιμόνιοι».

Όταν λοιπόν υπάρχουν στο διάστημα ενός έτους 4 τουλάχιστον ευκαιρίες και αντί  μέσα και στα συλλογικά μας όργανα αλλά και στη δημόσια συζήτηση να διατυπωθούν αυτές οι αντιρρήσεις, επελέγη «σιγή ασυρμάτου» τότε νομίζω ότι δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα.

Και εν τέλει όταν μιλάμε για ενότητα του χώρου και τη μεγάλη Κεντροαριστερά το εννοούμε ή μήπως όχι?

Αν οι μισοί είναι προδότες, οι άλλοι είναι δεξιοί, οι τάδε ανύπαρκτοι, οι δείνα πουθενάδες και οι άλλοι τυχοδιώκτες και αποστάτες που κακώς τους δεχόμαστε στη Κ.Ο, με συγχωρείτε αλλά είναι σαν να κοροϊδευόμαστε.

Όμως η απόφαση μας, η στρατηγική μας είναι σταθερή.

Αφού η παράταξη την γλύτωσε στο τσακ από όσους συναγωνιζόταν ποιος πρώτος θα της δώσει την χαριστική βολή  και την ανατάσσουμε από την κλινικά νεκρή εικόνα, έχουμε ευθύνη και χρέος να κάνουμε τα πάντα για να χτίσουμε μια μεγάλη, ευρύχωρη παράταξη.

Σε αυτή την ευρύχωρη παράταξη χωράνε όλοι.

Η πρόσκληση είναι ειλικρινής και σαφής.

Πάμε όλοι μαζί.

Είμαστε  αποφασισμένοι, να ανοίξουμε πρώτα από όλα   τις πόρτες σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες, να πάμε σε μία ισότιμη και ειλικρινή μεγάλη συνάντηση.

Όλες οι απόψεις είναι δεκτές στο τραπέζι, του διαλόγου.

Καμία όμως πρόταση και καμία ιδέα, δεν είναι ούτε δόγμα , ούτε πανάκεια.

Δεν υπάρχουν ούτε παρθενογενέσεις ούτε  «από μηχανής θεοί».

Δεν υπάρχει κάτι  “δήθεν νέο” που είναι τόσο απροσδιόριστο, που καθίσταται απερίγραπτο και απρόσωπο.

Ας δώσουμε πραγματικό νόημα στο αίτημα της πολιτικής ανανέωσης, μακριά από τη αναπαλαίωση στερεοτύπων και κακών πρακτικών που δοκιμάσαμε και ξέρουμε καλά.

Αλλά ας σταματήσουμε αυτή τη κενή περιεχομένου συζήτηση για το ποιος είναι το νέο και ποιος το παλιό, ποιος το καθαρό και ποιος το  βρώμικο.

Αυτή δεν μόνο είναι μια τοξική, διαλυτική συζήτηση.

Είναι μια προσχηματική συζήτηση συγκάλυψης της απουσίας ιδεών.

Μπορούμε να προχωρήσουμε.

Με ισχυρές δημοκρατικές διαδικασίες, με διαφάνεια και αξιοπιστία στις διαδικασίες συμμετοχής και έκφρασης όλων των απόψεων, ακόμα και των φιλοδοξιών.

Δεν θέλουμε  να σημαδέψουμε καμία τράπουλα.

Γι’ αυτό ας μην ανησυχούν όσοι φοβούνται ότι οι μηχανισμοί μας θα εμποδίσουν τα πλήθη των πολιτών που αδημονούν να συρρεύσουν και να συνωστισθούν να τους ψηφίσουν για να τους κάνουν αρχηγούς.

Για αυτό ας μην διστάζουν άλλο να ανταποκριθούν και να συμμετάσχουν από τώρα στις διαδικασίες μας και στα όργανα της συμπαράταξης, με σεβασμό της αυτονομίας και των απόψεων τους.

Τώρα και όχι αύριο, ούτε αντιμεθαύριο και βέβαια  όχι τις παραμονές των εκλογών.

Χωρίς άλλες όμως κωλυσιεργίες, καθυστερήσεις, διπλά ταμπλό, προσωπικές ατζέντες.

Δεν θα ασχολούμαστε διαρκώς με τις περσόνες του χώρου, την αλαζονεία και τις αθεράπευτες φιλοδοξίες τους.

Όχι τώρα, όχι πρόσφατα αλλά από το 2012 τα ίδια δυο, τρία αυτοθεωρούμενα ως μεγαλόσχημα στελέχη,  επιχειρούν να κάνουν επίκεντρο  όχι απλά της εσωκομματικής συζήτησης αλλά κεντρικό θέμα της χώρας, το αδιέξοδο της προσωπικής τους στρατηγικής.

Λοξοκοιτάζουν διαρκώς δεξιά και μέχρι να τους κάνουν το σινιάλο, κάνουν καμιά αρπαχτή στο Επικρατείας πάντα ως πρώτοι βεβαίως – βεβαίως,  ψάχνουν να κρυφτούν σε σχήματα «αρίστων της αγοράς», ιδρύουν δίκτυα, κινήσεις, μας καλούν να διαλυθούμε «ησύχως» και να ιδρυθούν νέα σχήματα που πρωταγωνιστές θα είναι πάλι αυτοί!

Λοιπόν ας αφιππεύσουν και ας επιβιβασθούν.

Το εννοούμε.

Το όχημα είναι ευρύχωρο αλλά δεν έχει θέσεις VIP εκ των προτέρων σε όσους τυχόν θα κομίσουν μερικές υπογραφές καλόπιστων και εύπιστων συμπολιτών μας.

Β.  Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΕΜΒΝΘΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΣΥ – ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Έχουμε να υλοποιήσουμε ένα  φιλόδοξο πολιτικό σχέδιο. Χρειάζεται σταθερή στόχευση.

Σχέδιο, συστηματική, επίμονη και σκληρή δουλειά.

Τώρα χωρίς καμιά άλλη καθυστέρηση πρέπει να διατάξουμε το σύνολο των δυνάμεων μας για την πολιτική και προγραμματική εμβάθυνση της ΔΗΣΥ, την οργανωτική της συγκρότηση σε περιφερειακό, νομαρχιακό και τοπικό επίπεδο και την διαμόρφωση του οδικού χάρτη και του χρονοδιαγράμματος των διαδικασιών του συνεδρίου μας.

Το πλαίσιο σε πολιτικό, προγραμματικό και οργανωτικό επίπεδο υπάρχει, απαιτείται εξειδίκευση και σχέδιο εφαρμογής με αξιοποίηση του συνόλου του στελεχιακού μας δυναμικού.

Σε ότι δε αφορά την προγραμματική μας εμβάνθυνση και την ανάγκη να εξειδικεύσουμε και να περιγράψουμε τις αλλαγές και τις ανατροπές μιας Εθνικής Γραμμής εξόδου από την κρίση αναζητούμε και πρέπει να το κάνουμε με μεγαλύτερη ένταση και τη συμβολή στελεχών και «εκτός των τειχών» από τον δημόσιο και ιδιωτικό χώρο.

Ειδικότερα σε ότι αφορά τον σχεδιασμό του συνεδρίου επειδή η  άσκηση διεξαγωγής όχι ενός συνεδρίου ΠΑΣΟΚ αλλά  μιας συμπαράταξης κομμάτων και κινήσεων είναι πρωτότυπη και δεν την έχουμε ξαναλύσει, χρειαζόμαστε την συμβολή όλων.

Με τη ευκαιρία θέλω να κάνω μια επισήμανση χρήσιμη σε όσους διακινούν αποσπάσματα μιας δήθεν απόφασης του προηγούμενου συνεδρίου για να τεκμηριώσουν πως πρέπει να γίνει το επόμενο. Το πρόβλημα  δεν είναι ότι το κείμενο που διακινείται δεν είναι  καν  απόφαση του συνεδρίου. Το πρόβλημα τους είναι ότι το ίδιο το κείμενο που  περιφέρουν λέει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εκείνοι ισχυρίζονται και προτείνουν. Και επειδή αυτά που προτείνουν – που δεν είναι και ιδιαίτερα πρωτότυπα αφού έχουν ήδη προταθεί από πολλούς και διαφορετικούς πριν από αυτούς- δεν είναι όλα για πέταμα ας μην τα αδικούν οι ίδιοι με παιδαριώδη πολιτικά τέχνασματα.

Και κάτι ακόμα για όσους προβληματίζονται για την σταθερή αλλά αργή δημοσκοπική μας ανάκαμψη. Ας μην αναζητούν τα αίτια στο παρόν. Καταναλώνουν χρόνο και φαιά ουσία με πενιχρά αποτελέσματα. Τα βασικά  αίτια θα τα βρουν εύκολα και γρήγορα  στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν.

Όμως δεν πρέπει να είναι  η φιλοδοξία μας να χάσουμε χρόνο και δυνάμεις ανοίγοντας ξανά μια τέτοια συζήτηση.

Αντίθετα οφείλουμε να επιβεβαιώσουμε σήμερα ότι η μοναδική φιλοδοξία που πρέπει να υπηρετήσουμε είναι να διαθέσουμε νού και ψυχή, το χρόνο και τις δυνάμεις μας για το αύριο και όχι για το χθες.

Σχετικά Άρθρα