STIGMA
Ο ανέλπιστος βαθμός που πήρε η Ελλάδα την 25η Μαρτίου στην Ισπανία θα είχε αξία αν έρχονταν το τρίποντο στην Τούμπα κόντρα στην Γεωργία. Το οποίο τελικά δεν ήρθε με το 1-1 της Τούμπας.
Οι πάντες τόνιζαν, έγραφαν, δήλωναν πως τα δύο παιχνίδια είναι εντελώς διαφορετικά και φάνηκε. Αυτή την φορά η ομάδα του Φαν’τ Σχιπ δεν έπρεπε απλά να «καταστρέψει» το παιχνίδι του αντιπάλου, όπως έκανε με απόλυτη επιτυχία στην Γρανάδα, αλλά έπρεπε να παίξει ποδόσφαιρο, να έχει κατοχή, να δημιουργήσει φάσεις και να σκοράρει. Κάτι που στον απόλυτο βαθμό δεν έγινε.
Η Ελλάδα είχε μια ευκαιρία νωρίς με τον Τζόλη κι από εκεί και πέρα είχε κυρίως ρόλο κομπάρσου, αφού προσπαθούσε να σταματήσει τους ταχύτατους αλλά και τεχνίτες Γεωργιανούς. Το απίθανο αυτογκόλ του Κακαμπάτζε έδωσε στην Ελλάδα ένα προβάδισμα που ήρθε από τον… ουρανό. Το απόλυτο δώρο δηλαδή. Τελικά αυτό το δωράκι δεν πρόλαβαν καν να το ξετυλίξουν οι Έλληνες διεθνείς μιας και 131 δευτερόλεπτα μετά, ο ζογκλέρ Κβαρατσέλια έκανε για άλλη μια φορά «γιο-γιό» τον Μαυρία, σε ένα έτσι κι αλλιώς εξ αρχής προβληματικό μαρκάρισμα και έτσι στράβωσε όλη η βραδιά.
Όσο κι αν υπήρχε επιθυμία, όσο κι αν το προσπάθησαν τόσο οι παίκτες όσο και ο Ομοσπονδιακός προπονητής το καλό αποτέλεσμα που θα έδινε μεγαλύτερη ώθηση για τον στόχο δεν ήρθε. Φάνηκε ότι η εθνική ομάδα έχει πολλά ψωμιά να φάει και πολλά βήματα να κάνει ακόμη ώστε να γυρίσει ξανά στο… πρώτο ράφι στο οποίο ήταν για περίπου 12 χρόνια.
Η ευκαιρία για να γίνει «ελκυστικό» το πακέτο του Μαρτίου χάθηκε και έμεινε απλά η γλυκιά ανάμνηση της νύχτας στη Γρανάδα. Η ζωή και η προσπάθεια συνεχίζεται από τον Σεπτέμβριο πλέον στο Κόσοβο με την ελπίδα να είμαστε περισσότερο ώριμοι!
