STIGMA
Πάει ο παλιός ο χρόνος λοιπόν, πάει. Κι έρχεται καλπάζοντας κι ολόφρεσκος ο καινούργιος, με τρία ολοστρόγγυλα διπλά μέσα του: 2022!
Τι είναι όμως στην ουσία ο νέος ο χρόνος; Πόση αλήθεια κρύβει αυτό το «ας γιορτάσουμε παιδιά»;
Από τα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι τους γηραιότερους, με τη λαϊκή τους σοφία και τη γνώση από το πέρασμα των δεκαετιών, να μη χαμογελούν και τόσο αυτή την τελευταία μέρα του χρόνου.
«Φορτώνει η καμπούρα μας, βαραίνει, μας τραβάει στη μάνα γη», μου έλεγε ένας παππούς με λευκά γένια και τις ρυτίδες να χορεύουν στο μέτωπό του.
Και μου «επέβαλε» μια συνήθεια που την κρατώ από τότε, κάτι σαν ξόρκι.
«Πάντα φοράω καινούργιες κάλτσες για να με βρει ο καινούργιος να πατάω καλά. Όσο πατάω δηλαδή», μου είπε μελαγχολικά. Τον άκουσα!
Χρειάστηκε να περάσουν κάμποσα χρόνια για να καταλάβω αυτή τη μελαγχολία του παππού.
Κι ήταν στην Πλατεία της παλιάς πόλης της Πράγας, μπροστά στο Αστρονομικό Ρολόι, το Orloj για τους ντόπιους (Ορλόϊ, παράφραση του ωρολόγιον!)
Εκεί λοιπόν, ανάμεσα στα υπόλοιπα, υπάρχουν τέσσερα αγαλματίδια, αριστερά και δεξιά της πλάκας του Αστρονομικού Ρολογιού.
Όλη η ζωή είναι εκεί αλλά ποιος διδάσκεται; Το πρώτο συμβολίζει τη Ματαιοδοξία που κοιτάζεται λάγνα σε έναν καθρέφτη, το δεύτερο αντιστοιχεί στην Απληστία που απεικονίζεται συμβολικά με το μεσαιωνικό της στερεότυπο, τον «Εβραίο τοκογλύφο» δηλαδή, δεξιά είναι η Λαγνεία που αντιπροσωπεύεται από τη μορφή του Τούρκου που στρέφει το κεφάλι του προς διάφορες πλευρές, ενώ τη μορφή του Χρόνου αντιπροσωπεύει ο Χάροντας.
Κάθε ώρα που κυλάει, εκείνος τραβά το σκοινί με το δεξί του χέρι ενώ ταυτόχρονα αναποδογυρίζει την κλεψύδρα άμμου που κρατά στο αριστερό χέρι, δείγμα σημαδιακό της μετρήσεως του χρόνου που περνά.
Αυτό το καμπανάκι του Χάροντα έχει μια απλή ερμηνεία απολύτως ανατριχιαστική: ότι με το πέρασμα του χρόνου, όλοι πηγαίνουμε πιο κοντά του! Μπρρρρρ!
Η νεολαία δεν πτοείται απ’ αυτά. Γιατί όλοι οι νέοι θεωρούν ότι είναι άτρωτοι και δεν τους αγγίζει ούτε ο χρόνος ούτε ο χάρος!
Αλλά ο σοφός παππούς χαϊδεύει τα γένια του και γελάει πικρά.
«Κανείς δεν ξέρει πόσο λάδι έχει το καντήλι του. Μπορεί κάμποσο, μπορεί ελάχιστο…»
Ω σοφέ γέροντα, το μάθαμε καλά…
Αλλά από την άλλη, δεν θα φάμε τη ζωή μας περιμένοντας το καμπανάκι κάτω από το Αστρονομικό Ρολόι της Πράγας.
Μπορεί ο χρόνος να κυλάει αδυσώπητα αλλά τουλάχιστον ας κυλάει ωραία.
Και για να συμβεί αυτό, είναι απαραίτητο να μπαίνουν στόχοι από τον καθένα ενόψει της κάθε νέας χρονιάς.
Αλλά πόσους και πόσους δεν έχουμε βάλει όλοι μας και πόσους έχουμε πετάξει στα σκουπίδια! Γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου. Να πατάει τους όρκους του ή –τι ωραία δικαιολογία- να τους αφήνει για την άλλη μέρα, την άλλη εβδομάδα, τον άλλο μήνα, τον άλλο χρόνο τελικά και πάει λέγοντας.
Δεν μπορούμε άραγε να βρούμε κάποιους εφικτούς στόχους;
Το κόψιμο του τσιγάρου είναι δύσκολη υπόθεση, όπως και το αδυνάτισμα, αλλά δεν χρειάζονται πρόγραμμα; Όπως –για παράδειγμα- η σταθερότητα στο γυμναστήριο, περισσότερο διάβασμα, λιγότερη χαμένη ενέργεια, συχνότερη ενδοσκόπηση για να μαζεύονται ατομικά λάθη.
Ο παππούς των παιδικών μου χρόνων δεν υπάρχει πια. Θυμάμαι όμως να μου λέει ότι μια φορά το είπε και το έκανε, νικώντας έναν δαίμονά του: σταμάτησε να βρίζει –ήταν το μεγάλο του κόλλημα- κι ένιωσε θριαμβευτής!
Φαίνεται απλοϊκό, αλλά για κείνον ήταν μια τεράστια νίκη αυτή η επιβολή στον εαυτό του.
Ίσως αυτό να είναι τελικά το κουμπί. Ότι δεν μπορούμε να επιβληθούμε στον εαυτό μας, συνηθίζοντας τις μικρές και τις μεγάλες ήττες μας, για τις οποίες πάντα βρίσκουμε κι από μια δικαιολογία.
Πάντα θα έρχεται ο καινούργιος χρόνος, πάντα θα δημιουργεί προσδοκίες, πάντα θα βρίσκει ανικανοποίητους και δυσαρεστημένους. Κι ανάμεσά τους, αρκετούς που «πάτησαν» όρκους και στόχους.
Τελικά, πάλι τον σοφό γέροντα θα επικαλεστούμε.
«Είπα μέσα μου ότι η ζωή είναι μικρή, οπότε ας απολαύσω τις μικροχαρές. Ένα ταβερνάκι με παρεούλα, ένα σινεμαδάκι κι ένα θέατρο πού και πού, οπωσδήποτε περπάτημα, κάποιες μικρές αποδράσεις, όλα με επιλεκτικές παρέες. Έτσι κυλάει πιο ωραία ο χρόνος…»
Ναι! Αρκεί να μην τα αφήνουμε όλα αυτά –κι άλλα βέβαια- για την άλλη εβδομάδα, τον άλλο μήνα, τον άλλο χρόνο.
Κι ας χτυπάει όσο θέλει το καμπανάκι στην Πράγα. Αναπόφευκτο!
Καλή χρονιά, και ναι, πάει ο παλιός ο χρόνος. Ας κάνουμε λίγο καλύτερο τον καινούργιο. Όπως μπορεί ο καθένας.
Ροή Ειδήσεων
08/06/2023 | 00:04
«1984»: 74 χρόνια από την κυκλοφορία του εμβληματικού μυθιστορήματος του Τζορτζ Όργουελ
07/06/2023 | 23:45
«Πως η ογκώδης άγνοια και το ολοφάνερο μίσος γίνονται αποδεκτά;»: Φουντώνει το κύμα στήριξης στον Πατέρα Αλέξανδρο, αποκαλυπτικές φωτογραφίες που τον δικαιώνουν
07/06/2023 | 23:25
«Δεν θα πουλήσω τον φίλο μου με την πρώτη ευκαιρία»: Tα… καρφιά του Μπάρτζη στη Μαριαλένα
07/06/2023 | 23:04
Εικόνες που σοκάρουν: Κάμερα κατέγραψε τη στιγμή της δολοφονίας στην Πλατεία Βάθη
06/06/2023 | 08:36
«Ξέσπασε» η Έλενα Χριστοπούλου: «Γιατί ποτέ δεν λες το όνομά μου κύριε Δημήτρη Παπανώτα; Mιλάς για εμένα άσχημα»
06/06/2023 | 08:43
Η αντίδραση του Δημήτρη Παπανώτα στην ανάρτηση της Χριστοπούλου: «Χουάνα η παρθένα, η Οδύσσεια μιας κατατρεγμένης»
06/06/2023 | 14:36
Μαρία Ελένη Λυκουρέζου για τα ναρκωτικά: «Ξεκίνησα τις καταχρήσεις στα 15, κάποια στιγμή έπιασα πάτο»
06/06/2023 | 11:21
«Έμεινε» κόκκαλο η Μαρία Ηλιάκη με την Κατερίνα Καινούργιου: «Είπε τέτοιο πράγμα; Δεν υπάρχει περίπτωση να σχολιάσω τίποτα από αυτά που είπε»
06/06/2023 | 15:58
Γιώργος Γεωργίου: «Να ζήσουμε να σε ξεχάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται»- Σάλος με άρθρο στο «Έθνος»
06/06/2023 | 16:32
Οργή Μουτσινά για Γιώργο Λιάγκα: «Είπε σε ποιο νοσοκομείο είμαι κι έστειλε και κάμερα – Κόφτε το λίγο!»
06/06/2023 | 13:01
Εισαγγελέας για Καϊλή: Zήτησε προνόμια που δεν απέκτησε- Ποιος φωνάζει όταν μια τσιγγάνα μπαίνει στη φυλακή;
06/06/2023 | 08:17
Νόνικα Γαληνέα: Σήμερα η κηδεία της – Τα τελευταία «θέλω» της μεγάλης ηθοποιού – Το γράμμα που έστειλε στην Άννα Φόνσου
Σχετικά Άρθρα
