STIGMA
Τι θα λέγατε εάν ένα πρωί διαβάζατε στα πρωτοσέλιδα πως το Άγαλμα της Ελευθερίας «μετακομίζει» από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο κι αντίστοιχα το άγαλμα της Βασίλισσας μεταφέρεται στο Liberty Island;
Ή αν ο Πύργος του Άιφελ εγκατέλειπε το Παρίσι για να εγκατασταθεί στο Βερολίνο και η πύλη του Βραδεμβούργου ακολουθούσε την αντίστροφη πορεία προς τη γαλλική πρωτεύουσα;
[the_ad id=”493520″]
Εντάξει, μπορεί τα μεγέθη να μην είναι τα ίδια με το άγαλμα του Δρομέα και του Μέγα Αλέξανδρου στα Σκόπια. Η κίνηση, ωστόσο, που είναι απολύτως συμβολική είναι η ίδια και εκ πρώτης απόψεως μοιάζει κενή περιεχομένου. Έως και ανόητη.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι το πώς η κυβέρνηση επιχείρησε να διαψεύσει την πρόταση της υπουργού Πολιτισμού για την ανταλλαγή των δύο αγαλμάτων. Μια άγαρμπη διάψευση, η οποία, μετά τις δηλώσεις Βαρώτσου, κατέληξε σε έμμεση επιβεβαίωση και προσπάθεια από τη Μυρσίνη Ζορμπά να μεταθέσει τις ευθύνες αλλού. Σε άλλο υπουργείο…
Αντί επιλόγου, θυμηθείτε τον τρόπο με τον οποίο είχαν αντιδράσει κάποιοι το 2003, όταν προεκλογικά ο Κώστας Σημίτης είχε ρίξει μεταξύ αστείου και σοβαρού την πρόταση στον Τόνι Μπλερ για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Θυμηθείτε κι απλώς κάνετε τη σύγκριση.
Ωραία, τη συμφωνία των Πρεσπών την περάσαμε και εγεννήθη «Βόρεια Μακεδονία». Ας ασχοληθούμε, όμως, τώρα με τα σοβαρά. Κι αυτά περί αγαλμάτων σίγουρα δεν είναι σοβαρά, τουλάχιστον ως προς τις σχέσεις μας με τους γείτονές μας.
