Π. Γερουλάνος: «Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να δείξουμε ότι δεν είμαστε σαν τους άλλους!»

Στην συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ μίλησε σήμερα το πρωί πρώην υπουργός και στέλεχος του Κινήματος Παύλος Γερουλάνος, καταθέτοντας τη δική του γνώμη για το μέλλον της Δημοκρατικής Παράταξης.

Μάλιστα, επισήμανε πως «η δύναμη ενός κόμματος δεν μετριέται σε προσωπικότητες. Μετριέται σε κοινωνική υπόσταση. Και κοινωνική δύναμη δεν αποκτάς από διαπραγματεύσεις αρχηγών πίσω από κλειστές πόρτες αλλά με το λαό, για το λαό, μέσα από ανοιχτές διαδικασίες» και υποστήριξε ότι «δεν ασχολούμαστε με το τι βιώνει και τι λέει ο Έλληνας πολίτης. Ασχολούμαστε με το τι λέει το Ποτάμι, το ΚΙΔΗΣΟ, η ΔΗΜΑΡ, τα διάφορα δίκτυα και think tank, κάποια από τα πρωτοκλασάτα στελέχη μας».

«Το χειρότερο όμως είναι ότι σαν παράταξη επικοινωνούμε αλαζονεία», ανέφερε με νόημα ο κ. Γερουλάνος εξηγώντας ότι «έχουμε τη σιγουριά ότι όταν οι απογοητευμένοι του ΣΥΡΙΖΑ ψάξουν σπίτι θα έρθουν αυτόματα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη».

Πάντως, ο ίδιος ανέφερε, πως έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να δείξουμε ότι δεν είμαστε σαν τους άλλους. Ότι έχουμε και μπορούμε να υποστηρίξουμε μια καθαρή, χρήσιμη και ανατρεπτική άποψη για το μέλλον της χώρας. Αλλά για να αρθρώσουμε τέτοια πρόταση πρέπει να την αρθρώσουμε με τον Έλληνα. Και αυτό σημαίνει να πιστέψουμε ξανά σε αυτόν. Αλλιώς θα είμαστε όπως οι άλλοι και τότε οι πολίτες θα υποστηρίξουν τους άλλους».

[adsense]

Αναλυτικά η ομιλία του Παύλου Γερουλάνου στην ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ:

«Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Ιστορικά, η παράταξή μας είχε πολιτική αξία όταν έδινε αξία στον πολίτη.

Όταν γινόταν κόμμα λαού που συμμεριζόταν μια καθαρή, χρήσιμη και ανατρεπτική άποψη για το μέλλον της χώρας.

Δεν στάθηκε ποτέ στα πόδια της ως χώρος αποκατάστασης απόστρατων αρχηγίσκων,

ή όταν παρίστανε τον δίκαιο Σολομώντα μεταξύ άδικης δεξιάς και φανατικής αριστεράς.

Αν διαφωνεί κάποιος θα χαρώ να ακούσω επιχειρήματα.

Αλλά αν δεν διαφωνείτε, μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί επιλέξαμε το δρόμο της πολιτικής ανυπαρξίας;

Δύο λόγοι μπορεί να υπάρχουν:

Ή διότι βάλαμε το λαό δεύτερο,

Ή διότι δεν έχουμε άποψη για τη χώρα.

Δυστυχώς είναι και τα δύο.

Στελέχη στη Χαριλάου Τρικούπη, λένε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι τοξικό.

Και ότι θα πάψει να είναι όταν επιστρέψουν στελέχη του.

Λάθος.

Το ΠΑΣΟΚ για την κοινωνία δεν είναι τοξικό. Είναι αδιάφορο.

Και θα πάψει να είναι αδιάφορο όταν αρχίσει να είναι χρήσιμο.

Και είναι αδιάφορο για τρεις λόγους:

Πρώτον, διότι δεν απευθυνόμαστε στην κοινωνία.

Απευθυνόμαστε στον Σταύρο, τον Γιώργο, τον Θανάση, τον Γιάννη, την Άννα, τον Βαγγέλη, τον Λεωνίδα.

Αλλά δεν απευθυνόμαστε στον Έλληνα.

Δεύτερον, διότι παίζουμε παιχνίδια εξουσίας αντί να δουλεύουμε για τη χώρα.

Άνθρωποι που δεν εκπροσωπούν τίποτα να παριστάνουν ότι έχουν διαφορές μόνο για να διεκδικήσουν καρέκλες που δεν υπάρχουν, κάνει τους Έλληνες να νιώθουν αδιαφορία, γέλιο ή αναγούλα.

Και τρίτον, διότι δεν έχουμε ακόμα τίποτα να πούμε.

Εννοώ τίποτα ουσιαστικό, τίποτα διαφορετικό, τίποτα ανατρεπτικό.

Ασχολούμαστε με τους εαυτούς μας και ούτε προτάσεις για το πώς πρέπει να αλλάξουμε εμείς δεν έχουμε ακόμα.

Δείτε την ειρωνεία:

Όσο ασχολούμαστε με τον μικρόκοσμό μας τόσο πιο αδιάφοροι γινόμαστε στον Έλληνα πολίτη.

Και όσο πιο αδιάφοροι είμαστε στον Έλληνα πολίτη τόσο πιο πολύ ασχολούμαστε με τον μικρόκοσμό μας.

Πλήρης αποσύνδεση.

Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό;

Διάβασα την πρόταση του Γιάννη Μανιάτη και του Γιώργου Αμυρά να συνεδριάσει η επιτροπή περιβάλλοντος της βουλής στους χώρους που υπάρχουν ανοιχτά θέματα.

Στις Σκουριές, στον Ασωπό, στις κοινωνίες που βιώνουν πραγματικά προβλήματα.

Αυτή μάλιστα. Αυτή είναι θαρραλέα, ανατρεπτική πολιτική πρόταση με τεράστιες προεκτάσεις για την υπόσταση του Κοινοβουλίου.

Αν υλοποιηθεί σωστά είναι ένα καλό πρώτο βήμα.

Γιατί; Διότι δίνει αξία στον πολίτη.

Εμείς πώς θα δώσουμε αξία στον πολίτη;

Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία.

Πρότεινα να ανοίξουμε 6 μεγάλες θεματικές με την κοινωνία:

Το κράτος και πώς θα πάψουμε να είμαστε μια κοινωνία δύο ταχυτήτων ανάλογα με την πρόσβασή μας σε αυτό.

Την ανάπτυξη και πώς θα κατανεμηθεί ο πλούτος που θα δημιουργήσουμε.

Το κοινωνικό κράτος και πώς θα παρέχει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας σε όσους το έχουν ανάγκη χωρίς το κόστος που έχει σήμερα.

Το φορολογικό σύστημα και πώς θα το κάνουμε αναπτυξιακό χωρίς να εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες.

Την παιδεία και πώς θα χρησιμοποιήσουμε νέες τεχνολογίες ώστε η γνώση να πάψει να είναι ταξικό αγαθό.

Και το ρόλο της Ελλάδας στον διεθνή διάλογο ώστε να μπουν κανόνες στο ελεύθερο εμπόριο και την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου.

Στις θεματικές αυτές το ΠΑΣΟΚ οφείλει να έχει άποψη.

Αν δεν έχει, ας ανοίξουμε τουλάχιστον το διάλογο με την κοινωνία παρουσιάζοντας τις σημαντικές συζητήσεις που γίνονται στο διεθνές στερέωμα.

Και αυτό έχει μεγάλη αξία.

Πώς θα γίνει αυτό;

6 εισηγήσεις από 6 τομείς θα αποσταλούν στις 13 περιφέρειες και θα συζητηθούν στην βάση.

Με ανοιχτές διαδικασίες.

Με όλα τα στελέχη και τους πολίτες που αισθάνονται κοντά μας και θέλουν να συμμετέχουν.

Και αφού το κόμμα συνθέσει τις απόψεις που θα ακούσει σε ένα προγραμματικό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (αποκλειστικά προγραμματικό συνέδριο και ανοιχτό σε όλες τις δυνάμεις) τότε να ανοίξουμε την συζήτηση και στους αρχηγούς άλλων κομμάτων.

Έχοντας άποψη για την χώρα και έχοντας δώσει αξία στον Έλληνα.

Αντίθετοι σε αυτήν την πρόταση λένε δυο πράγματα:

Δεν υπάρχει χρόνος.

Δεν υπάρχει κόσμος.

Συμφωνώ ότι ο χρόνος που έχουμε τελειώνει.

Αλλά με αυτή τη δικαιολογία ασχολούμαστε συνέχεια με το επείγον και όχι με το ουσιαστικό.

Συνέχεια προτείνουμε για τον πολίτη χωρίς τον πολίτη.

Συνταγή που οδηγεί στην πολιτική αφάνεια.

«Μα έρχονται εκλογές. Και πρέπει να έχουμε θέσεις.»

Σωστά. Και η δουλειά που κάνουν οι γραμματείς των τομέων είναι εξαιρετική και ουσιαστική και πρέπει να συνεχίσει.

Αυτή η δουλειά αρκεί για τις εκλογές αν γίνουν άμεσα.

Αλλά αν δεν γίνουν, οι απόψεις αυτές δεν θα έχουν ούτε υπόσταση ούτε πολιτική νομιμοποίηση χωρίς διάλογο με την κοινωνία.

Πόσο μάλλον να αποτελέσουν βάση για κάτι καινούργιο.

Και όσο για τον κόσμο;

Τα ίδια θα λέμε;

Όσο δεν ασχολούμαστε μαζί του δεν να ασχοληθεί με μας.

Ανοίξτε την συζήτηση με σεμνές προσδοκίες και ειλικρινή διάθεση για διάλογο.

Και αν ο κόσμος είναι στην αρχή λίγος μην το βάλετε κάτω.

Όσο αυτοί που έρχονται, οι λίγοι, βλέπουν ότι τον εννοούμε τόσο πιο πολλοί θα έρθουν την επόμενη φορά.

Πρώτα λοιπόν συζήτηση στη βάση και μετά διαπραγμάτευση με άλλους αρχηγούς.

Και εδώ θέλω να ρωτήσω.

Ποιος έβαλε τους Γραμματείς του ΠΑΣΟΚ να απολογηθούν σε στελέχη άλλων κομμάτων πριν μιλήσουν με την κοινωνία, ή έστω την βάση του ΠΑΣΟΚ;

Ποιος σκαρφίστηκε την ιδέα να αναζητήσει την πολιτική νομιμοποίηση του Χατζησωκράτη και του Τούντα για τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ πριν τη ζητήσουμε από τη βάση του ΠΑΣΟΚ, την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή ή έστω το Πολιτικό Συμβούλιο;

Μπερδέψατε τους Γραμματείς του ΠΑΣΟΚ με Γραμματείς της Συμπαράταξης; Ή πιστεύετε ότι είναι ένα και το αυτό;

Ελπίζω το πρώτο.

Διότι το δεύτερο στην καλύτερη περίπτωση είναι εξαπάτηση των στελεχών του Κινήματος που τους λέτε ότι το ΠΑΣΟΚ θα παραμείνει αυτόνομο,

και στην χειρότερη είναι εξαπάτηση του Ελληνικού λαού που τους λέτε «Άλλο το ΠΑΣΟΚ, άλλο η Συμπαράταξη».

Αν θέλει η ΔΗΜΑΡ και οι Κινήσεις να συμμετέχουν στη δημιουργία θέσεων θα πρέπει να έρθουν με προτάσεις που προέρχονται από τη δική τους βάση.

Έχουν;

Δεν εννοώ προτάσεις.

Εννοώ βάση.

Ελπίζω να έχουν διότι τους έχετε αναδείξει σε ισότιμους συνομιλητές.

Δυστυχώς, συντρόφισσες και σύντροφοι, η διαδικασία που ξεκινήσαμε στερείται και πολιτικού περιεχομένου και πολιτικής νομιμοποίησης.

Ξέρετε τι μου λένε όταν τα λέω αυτά στην Χαριλάου Τρικούπη;

Μην κάνεις έτσι Παύλο. Αυτά είναι κινήσεις επικοινωνιακού σχεδιασμού.

Λάθος.

Αυτές είναι πολιτικές κινήσεις. Και είναι λάθος. Και τις πληρώνουμε ακριβά.

Αλλά αν προτιμάτε να μιλήσουμε για επικοινωνία μπορώ να βοηθήσω.

Για δείτε τι επικοινωνούμε τους τελευταίους μήνες,

Σε τι κάδρο μπήκαμε:

Πρώτον, ότι είμαστε αδύναμοι. Ότι μόνοι μας δεν μπορούμε.

Είμαστε μικροί και αδύναμοι αλλά αν έρθουν ο Σταύρος, ο Γιώργος, ο Θανάσης θα γίνουμε μεγάλοι και δυνατοί.

Λάθος.

Η δύναμη ενός κόμματος δεν μετριέται σε προσωπικότητες. Μετριέται σε κοινωνική υπόσταση.

Και κοινωνική δύναμη δεν αποκτάς από διαπραγματεύσεις αρχηγών πίσω από κλειστές πόρτες αλλά με το λαό, για το λαό, μέσα από ανοιχτές διαδικασίες.

Δεύτερον, επικοινωνούμε ότι ο Έλληνας δεν έχει σημασία.

Διότι δεν ασχολούμαστε με το τι βιώνει και τι λέει ο Έλληνας πολίτης.

Ασχολούμαστε με το τι λέει το Ποτάμι, το ΚΙΔΗΣΟ, η ΔΗΜΑΡ, τα διάφορα δίκτυα και think tank, κάποια από τα πρωτοκλασάτα στελέχη μας.

Λάθος.

Διότι όσο ασχολούμαστε με αυτά, ο πολίτης καταλαβαίνει ότι τον κατατάσσουμε δεύτερο στις προτεραιότητές μας.

Και τρίτον, επικοινωνούμε ότι ο πολίτης δεν έχει άποψη.

Ότι αν πείσουμε τα στελέχη να επιστρέψουν, θα επιστρέψουν μαζί και οι ψηφοφόροι τους.

Λάθος.

[adsense]

Διότι οι ψηφοφόροι δεν είναι κοπάδι να τους στέλνεις όπου θέλεις.

Αν αύριο ο Σταύρος Θεοδωράκης πει «πάμε στην Συμπαράταξη» δεν θα παρασύρει κανέναν.

Οι περισσότεροι ή θα ερχόντουσαν σε εμάς έτσι και αλλιώς διότι τον βλέπουν να εξασθενεί, ή θα πάνε στα κόμματα που εκείνοι προτιμούν.

Το χειρότερο όμως είναι ότι σαν παράταξη επικοινωνούμε αλαζονεία.

Τη σιγουριά ότι όταν οι απογοητευμένοι του ΣΥΡΙΖΑ ψάξουν σπίτι θα έρθουν αυτόματα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα.

Λάθος.

Γιατί λάθος;

Διότι ο επόμενος σταθμός της απογοήτευσης είναι η αποχή.

Και η αποχή δεν συγκοινωνεί μόνο με το ΠΑΣΟΚ ή τη Συμπαράταξη αλλά με κάθε κόμμα.

Δυστυχώς και με τα άκρα.

Και όσο εμείς λέμε το αντίθετο επικοινωνούμε αλαζονεία και τους οδηγούμε εκεί.

Τι επικοινωνούμε λοιπόν από τις εκλογές;

Ότι εμείς δεν αρκούμε και ότι ο πολίτης δεν έχει αξία.

Και μετά αναρωτιέστε τι μας συμβαίνει.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Ό Έλληνας και η Ελληνίδα έχουν αρχίσει να βρίσκουν μόνοι τους λύσεις στο πρόβλημα επιβίωσης τους.

Υποφέρουν αλλά επιβιώνουν.

Συχνά σε ζημία του Ελληνικού κράτους.

Και αυτό θα συνεχιστεί όσο σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου είναι μικρότερη των προσδοκιών.

Όσο συνεχίζει να απαξιώνει τον Έλληνα.

Και συνεχίζει το μοναχικό της δρόμο χωρίς αυτόν.

Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να δείξουμε ότι δεν είμαστε σαν τους άλλους.

Ότι έχουμε και μπορούμε να υποστηρίξουμε μια καθαρή, χρήσιμη και ανατρεπτική άποψη για το μέλλον της χώρας.

Μια πρόταση που απαντάει στις αγωνίες του Έλληνα και εκπροσωπεί τα θέλω του Έλληνα.

Αλλά για να αρθρώσουμε τέτοια πρόταση πρέπει να την αρθρώσουμε με τον Έλληνα.

Και αυτό σημαίνει να πιστέψουμε ξανά σε αυτόν.

Αλλιώς θα είμαστε όπως οι άλλοι και τότε οι πολίτες θα υποστηρίξουν τους άλλους».

Σχετικά Άρθρα