Mythbusting: Καταρρίπτουμε τους 10 πιο διαδεδομένους μύθους για τα εμβόλια

Μύθος 1. Τα εμβόλια βγήκαν βιαστικά και δεν είναι ασφαλή.

“Όταν βγήκαν τα εμβόλια, πολλοί θεώρησαν ότι δεν πέρασαν από πολλές μελέτες και έρευνες, όμως η τεχνολογία πάνω στην οποία βασίζονται δουλεύεται εδώ και 10 χρόνια για το εμβόλιο κατά του καρκίνου.

Τεράστια κεφάλαια επενδύθηκαν για να ξεπεράσουμε τον ασύμμετρο Γ Παγκόσμιο Πόλεμο που είναι ο κορονοϊός.

Είχαμε εφαρμόσει τη δεκαετία που προηγήθηκαν την τεχνολογία του mRNA και μπορέσαμε και την χρησιμοποιήσαμε σε ένα ιογενές νόσημα. Δεν είναι τόσο “φρέσκια” όσο νομίζουμε η παραγωγή αυτού του εμβολίου. Οι μελέτες υπήρχουν πολλά χρόνια και μας επέτρεψαν να επικεντρωθούμε στο δυνατό σημείο του ιού και να παράξουμε ειδικά αντισώματα εναντίον του.

Ακούμε πολλούς να λένε ότι τα εμβόλια αυτά κυκλοφορούν με άδεια επείγουσας χρήσης. Αυτή την είχαν στην αρχή. Τώρα που έχουμε δισεκατομμύρια εμβολιασμούς ανά τον κόσμο (αρκεί να σκεφτούμε ότι μόνο στην Ελλάδα έχουν γίνει 5 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου) και έχουμε παρατηρήσει τα αποτελέσματά τους, τα εμβόλια έχουν λάβει επισήμως έγκριση χρήσης”.

Μύθος 2. Τα εμβόλια έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις – προκαλούν καρκίνο, αυτοάνοσα νοσήματα, νευροεκφυλιστικά νοσήματα.

“Θεωρίες συνωμοσίας που να συνοδεύουν τα εμβόλια υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Δυστυχώς, οι πολίτες ξεχνούν ότι η ευλογιά εξαφανίστηκε με τον εμβολιασμό και ότι η πολιομυελίτιδα σήμερα δεν προκαλεί αναπηρίες.

Οποιοσδήποτε εμβολιασμός γίνεται για το καλό της ανθρωπότητας, δίνει θετικά αποτελέσματα.

Δεν υπάρχει λόγος να πιανόμαστε από τις ελάχιστες παρενέργειες που κάθε ουσία ή φάρμακο μπορεί να έχει εισερχόμενο στον οργανισμό μας, πριν ακόμη δούμε το μακροπρόθεσμο όφελος του εμβολιασμού κατά του κορονοϊού”.

Μύθος 3. Τα mRNA εμβόλια θα αλλάξουν το DNA μου.

“Το mRNA είναι το λεγόμενο μηνυματικό RNA, ουσιαστικά μία εντολή που είναι σαν να δίνεται από τον πυρήνα των κυττάρων μας προς την περιφέρεια για να παραχθούν τα κατάλληλα αντισώματα.

Υπάρχουν και άλλα RNA που μπορούν να αλληλεπιδράσουν με το DNA μας όχι όμως το mRNA.

Η mRNA τεχνολογία δεν μπορεί να μολύνει το γονιδίωμά μας, δεν έχει κατασκευαστικά αυτή τη δυνατότητα”.

Μύθος 4. Τα εμβόλια επιδρούν στη γονιμότητα.

“Τον τελευταίο μήνα μία μελέτη από τις ΗΠΑ που μελέτησε το σπέρμα των ανδρών πριν και μετά τον εμβολιασμό έδειξε μάλλον θετική επίδραση ως προς την ποιότητα και την πυκνότητα του σπέρματος, παρά αρνητική.

Τα πρώτα στοιχεία λοιπόν, μάλλον το ανάποδο δείχνουν ως πληροφορία.

Όσον αφορά στις μητέρες, την κύηση και τον τοκετό, τα στοιχεία από την Ελλάδα δείχνουν ότι αν μία γυναίκα νοσήσει από κορονοϊό ιδιαίτερα στην οξεία φάση της σύλληψης και της κυοφορίας έχει μεγάλες πιθανότητες κακής έκβασης της εγκυμοσύνης, π.χ. να εμφανίσει προεκλαμψία ή ακόμη και  ενδομήτριο θάνατο. Αντιθέτως, από σειρές σε χιλιάδες μητέρες που έχουν εμβολιαστεί ανά τον κόσμο, φαίνεται ότι οι γυναίκες που έχουν εμβολιαστεί ξεπερνούν πιο εύκολα τυχόν νόσηση”.

Μύθος 5. Τα εμβόλια περιέχουν μικροτσίπ.

“Μάλλον τα μπερδεύουν με τα νανοσωματίδια, τα οποία σήμερα χρησιμοποιούνται σε συσκευές και διαγνωστικές μεθόδους, καθώς δημιουργούν ένα πιο σταθερό περιβάλλον για τη διαχείριση του φαρμάκου.

Στα εμβόλια, η πλατφόρμα των νανοσωματιδίων χρησιμοποιήθηκε ώστε να εξασφαλίσει μία πιο σταθερή χημική μορφή του mRNA. Για να είναι ενεργό και να εξασκήσει τη λειτουργία του”.

Μύθος 6. Με το εμβόλιο κολλάς κορονοϊό. Οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν τον ιό.

“Πολλοί θεωρούν ότι τα εμβόλια κατά του κορονοϊού μοιάζουν με τα εμβόλια που χρησιμοποιούσαμε στο παρελθόν, τα οποία κατασκευάζονταν από πρωτεΐνες ή εξασθενημένα στελέχη ή νεκρούς ιούς που πυροδοτούσαν τους μηχανισμούς του οργανισμού να παράξουν τα ανάλογα αντισώματα.

Η τεχνολογία mRNA ωστόσο, δεν στηρίζεται σε αυτό το πνεύμα και δεν χρησιμοποιεί καμία μορφή κορονοϊού.

Ακόμη και τα ευρέως κυκλοφορούμενα εμβόλια της Αstra Zeneca Johnson & Johnson και το Sputnik, παρόλο που είχε ειπωθεί ότι περιέχουν ιό, στην ουσία το μόνο που χρησιμοποιούν είναι έναν αδενοϊό, έναν ιό του κρυολογήματος ως μεταφορέα για τις γενετικές πληροφορίες ώστε να παραχθεί το αντίσωμα.

Είναι μεγάλος μύθος ότι τα εμβόλια κατά του κορονοϊού έχουν κάποιον ιό, ο οποίος μπορεί να ενεργοποιηθεί και ότι αυτός που θα μολυνθεί θα μεταφέρει τον ιό στους άλλους”.

Μύθος 7. Μετά τον εμβολιασμό κολλάνε κέρματα στο μπράτσο μου.

“Το δέρμα το κάνει αυτό”, τόνισε ο κ. Χαλβατσιώτης.

Μύθος 8. Ο εμβολιασμός ευθύνεται για τις μεταλλάξεις.

“Θα έλεγα ότι ισχύει το ανάποδο. Οι μεταλλάξεις αποτελούν την προσπάθεια του ιού να επιβιώσει. Αν εμβολιαστούν όλοι, ο ιός θα χάσει τη δυνατότητά του να αλλάζει. Με τον μη εμβολιασμό κινδυνεύουμε να βγουν νέα στελέχη.

Για να προλάβουμε μία νέα κακή μετάλλαξη, πρέπει να επιταχύνουμε τον ρυθμό του εμβολιασμού.

Επίσης το ότι κάποιος έχει εμβολιαστεί και μετά κόλλησε, δεν σημαίνει ότι αυτό το προκάλεσε το εμβόλιο. Σημαίνει ότι κόλλησε πριν προλάβει να αναπτύξει ανοσία. Ειδικά με τη μετάλλαξη Δέλτα και αν κάποιος έχει κάνει μόνο μία δόση εμβολίου, αυτό είναι πολύ πιθανό”.

Μύθος 9. Τα εμβόλια είναι όπλα μαζικής καταστροφής.

“Ο ιός είναι ένα μέσο μαζικής καταστροφής, καθώς έχει προκαλέσει 4 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως και θα συνεχίσει να προκαλεί.

Παράλληλα, 13.000 άνθρωποι στη χώρα μας έχουν χάσει τη ζωή τους. Mία πόλη 13.000 κατοίκων εξαφανίστηκε από τον χάρτη εξαιτίας του κορονοϊού.

Πόσες πόλεις έχουν χαθεί μετά από 5 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου στην Ελλάδα;”, αναρωτήθηκε ο Καθηγητής.

Μύθος 10. Δεν πρέπει να ταξιδέψεις με αεροπλάνο μετά τον εμβολιασμό γιατί θα πάθεις θρόμβωση.

“Το λεγόμενο σύνδρομο της οικονομικής θέσης δηλαδή η αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης θρόμβωσης, όταν κάποιος ταξιδεύει από την Ελλάδα σε ένα μακρινό προορισμό όπως οι ΗΠΑ, η νότια Αμερική ή η Αυστραλία είναι συχνό ανεξαρτήτως εμβολιασμού.

Όσον αφορά στη θρόμβωση από τον εμβολιασμό, αυτό που έχουμε κατανοήσει μέχρι στιγμής, είναι ότι ο εμβολιασμός σε κάποιους ανθρώπους μπορεί να ενεργοποιήσει κάποιο γενετικό πρόβλημα θρομβοφιλίας.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο σε πολλές χώρες συστήνουν τον εμβολιασμό με το συγκεκριμένο εμβόλιο πάνω από την ηλικία των 60 ετών – στη βάση της πεποίθησης ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αν υπάρχει κάποιο τέτοιο σύνδρομο θα έχει αποκαλυφθεί έως εκείνη την ηλικία”.