Το ξαφνικό τέλος του Θόδωρου Αγγελόπουλου από χτύπημα μοτοσικλέτας- Γιατί τον αφόρισε ο Μητροπολίτης Φλώρινας

24/01/2018 | 14:57

Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες κινηματογραφιστές, ο οποίος διακρίθηκε για το έργο του στο εξωτερικό.

Ο λόγος για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο που πέθανε στις 24 Ιανουαρίου 2011 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας “Η άλλη θάλασσα” που θα είχε θέμα την ελληνική κρίση. Ενώ έκανε νυχτερινό γύρισμα στον περιφερειακό της Δραπετσώνας, τον χτύπησε μοτοσικλέτα και τον παρέσυρε με αποτέλεσμα να υποστεί βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και να αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο.

Γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1935 και μεγάλωσε στον Άγιο Πανετελήμονα Αχαρνών. Όπως είχε πει: “‘Ήμουν πέντε χρόνων όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος, κι ο πρώτος ήχος που φτάνει στα αφτιά μου, όταν γυρίζω πίσω, είναι ο ήχος από τις σειρήνες και η εικόνα της μάνας μου να βγαίνει ταραγμένη στο παράθυρο και να μιλάει με μια γειτόνισσα.

Έχω την πεποίθηση πως ό,τι κάναμε ο αδελφός μου κι εγώ ήταν γενικά ό,τι ονειρευόταν η μάνα μου.”

Στο σχολείο ήταν συμμαθητής με τον δημοσιογράφο και στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο και τον ζωγράφο Αλέκο Φασιανό.

Από μικρός αγάπησε τον κινηματογράφο. Η αρχή έγινε όταν παρακολούθησε την ταινία του Μάικλ Κέρτιζ Κολασμένες Ψυχές (Angels With Dirty Faces). «Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία όπου ο ήρωας οδηγείται από δυο φύλακες στην ηλεκτρική καρέκλα. Καθώς προχωρούν, οι σκιές τους μεγαλώνουν στον τοίχο.

Ξαφνικά μια κραυγή… Δεν θέλω να πεθάνω. Αυτή η κραυγή για καιρό μετά στοίχειωνε τις νύχτες μου. Ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή μου με μια σκιά που μεγάλωνε σε έναν τοίχο και μια κραυγή», είχε πει σε συνέντευξη του.

Τη δεκαετία του ’50 πέρασε στη Νομική, την οποία παράτησε και με τη βοήθεια των φίλων του,οι οποίοι του δάνεισαν μερικά χρήματα, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου σπούδασε στη Σορβόννη φιλολογία, φιλμογραφία και εθνολογία.

Αργότερα φοίτησε στη σχολή Κινηματογράφου IDHEC, αλλά ήρθε σε ρήξη με ένα καθηγητή του με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τη σχολή. Ωστόσο παρέμεινε στο Παρίσι και συνέχισε να μελετά κινηματογράφο.

Το 1964 επέστρεψε στην Ελλάδα εργάστηκε μερικά χρόνια ως κριτικός κινηματογράφου, και το 1966 δημιούργησε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους με θέμα τον κόσμο των διαφημιστικών εκπομπών και των υποσχέσεων για δόξα και επιτυχία.

Το 1970 ακολουθεί η ταινία “Αναπαράσταση”, που παρουσίαζε τα προβλήματα και τις συνθήκες διαβίωσης της ελληνικής επαρχίας.

Η ταινία διακρίθηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ήταν η αρχή μιας μεγάλης κινηματογραφικής πορείας. Με τις ταινίες Μέρες του ’36 (1972), Θίασος (1974) και Κυνηγοί (1977) θα αφηγηθεί με έναν μοναδικό τρόπο τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας στη μεγάλη οθόνη και θα βραβευτεί στο εξωτερικό.

Το 1980 γύρισε την ταινία “Μεγαλέξαντρος”, που τιμήθηκε με τον Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ της Βενετίας και ακολουθούν δύο ακόμη ντοκιμαντέρ για την ΥΕΝΕΔ.

“Ταξίδι στα Κύθηρα”, “Μελισσοκόμος” και “Τοπίο στην Ομίχλη” συμπληρώνουν την “τριλογία της σιωπής”. Ακολουθεί το “Μετέωρο βήμα του Πελαργού” με τα γυρίσματα να πραγματοποιούνται στη Φλώρινα, όπου ο μητροπολίτης Αυγουστίνος (Καντιώτης) αφόρισε τον σκηνοθέτη. Ο λόγος ήταν ότι δεν συμφωνούσε με το περιεχόμενο της ταινίας, το οποίο ήταν προσβολή για τη χώρα, όπως έλεγε.

Τελικά, τον αφόρισε όπως και τον πρωταγωνιστή Μαρτσέλο Ματρογιάννι, με το θέμα να παίρνει τεράστιες διαστάσεις και μεγάλοι σκηνοθέτες του εξωτερικoύ να στέκονται στο πλευρό του. Μάλιστα, οι χριστιανοί έκαναν διαδήλωση στην πόλη κρατώντας μαύρες σημαίες και πλακάτ, ενώ υπήρχαν και καρικατούρες που παρίσταναν το σκηνοθέτη σαν ένα προδότη που κρατούσε ένα σακούλι με 600 εκατομμύρια δραχμές.

Ο Αγγελόπουλος απαντούσε: «Αφορισμός κάτω από τέτοιους όρους είναι τιμή» και συνέχισε να γυρίσματα της ταινίας, η οποία ολοκληρώθηκε κανονικά.

“Το Βλέμμα του Οδυσσέα” τιμήθηκε με το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών. Τρία χρόνια αργότερα βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία του “Αιωνιότητα και μία μέρα”, με πρωταγωνιστή τον Μπρούνο Γκαντζ.

Η τελευταία του τριλογία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η πρώτη ταινία κυκλοφόρησε το 2004 με τίτλο “Λιβάδι που δακρύζει (2004) “, ακολούθησε “Η Σκόνη του Χρόνου” και το 2011 ξεκίνησε τα γυρίσματα για την ταινία η “Άλλη Θάλασσα” όπου ο μεγάλος σκηνοθέτης έχασε ξαφνικά τη ζωή του.