ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ
Ονομαζόταν Γεώργιος Διλβόης και θεωρείται από τους πιο γενναίους στρατιώτες που πολέμησαν στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είχε γεννηθεί στις 5 Φεβρουαρίου 1896 στη Σμύρνη και σε νεαρή ηλικία είχε μεταναστεύσει με την οικογένεια του στην Αμερική. Στα 16 του χρόνια επέστρεψε στην Ελλάδα και πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους. Tην Άνοιξη του 1915 επέστρεψε στην Αμερική, τελείωσε το σχολείο και κατετάγη εθελοντής στον Αμερικανικό Στρατό, πολεμώντας στα σύνορα του Μεξικού.
Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μέλος της 26ης Μεραρχίας Πεζικού του Αμερικανικού Στρατού και τον Σεπτέμβριο του 1917 εστάλη στο Δυτικό Μέτωπο. Πολέμησε με θάρρος και διακρίθηκε για τον ηρωισμό του στο πεδίο των μαχών.
[the_ad id=”493520″]
Κατέλαβε με τη μονάδα του τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Μπουρές στη βόρειο Γαλλία, ωστόσο άφησε την τελευταία πνοή μαχόμενος στη Δεύτερη Μάχη του Μάρνη εναντίον των Γερμανών. Ενώ επιχείρησε να καταλάβει ένα γερμανικό πολυβολείο δέχτηκε εχθρικά πυρά και τραυματίστηκε. Ωστόσο, παρότι τραυματισμένος συνέχισε να πολεμά και εκτεθειμένος στον εχθρό, σήκωσε το όπλο του και εξουδετέρωσε δύο γερμανούς πολυβολητές. Στη συνέχεια άφησε την τελευταία του πνοή.
Σύμφωνα με τον διοικητή του Αμερικανικού Εκστρατευτικού Σώματος, Τζον Πέρσινγκ, ήταν «στους δέκα μεγαλύτερους ήρωες, που πέθαναν στα πεδία των μαχών της Γαλλίας και επέδειξαν υπερφυσικό ηρωισμό και γενναιότητα». Ο στρατηγός Τζoρτζ Μπριγκάντιερ τον τίμησε με το μετάλλιο Τιμής και είπε ότι ήταν «άξιος απόγονος της φυλής του Ξενοφώντα και του Λεωνίδα».
Η απάντηση του πατέρα του, Αντώνη Διλβόη ήταν η εξής:
«Κάτω από άλλες συνθήκες θα έχυνα δάκρυα για το θάνατο του γιου μου. Αλλά όταν έμαθα τον τρόπο που πέθανε, ένιωσα υπερηφάνεια που έδωσε τη ζωή του για τη νέα του πατρίδα, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήρθαμε στη χώρα αυτή από τη Σμύρνη, όπου ο γιος μου και άλλα παιδιά γεννήθηκαν κι ένιωσαν στο πετσί τους τις διώξεις των Τούρκων».
Πληροφορίες: sansimera, somervillepubliclibrary.org, wikipedia
