OPINION
Στους τελευταίους τρεις αιώνες εκείνο που κυριαρχεί είναι η ύλη. Σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι φιλόσοφοι κινούνται γύρω απ’ αυτή, έχοντάς την κάνει στόχο. Αυτό εντείνεται από την εμπειρία η οποία και διδάσκει ότι δίχως κάποια minimum υλικά αγαθά στην κατοχή του, κανένας δεν επιβιώνει – και βέβαια, το επέκεινα της ύλης, δεν είναι τίποτα άλλο από περισσότερη ύλη. Και η εμπειρία δεν είν’ ούτε καλή, ούτε κακή – προκύπτει από την πραγματικότητα. Υπό αυτό το πρίσμα, είν’ δικαιολογημένη μια πορεία η οποία οδηγεί σε τάσεις των υποκειμένων προς τον συντηρητισμό, είτε αυτά τα υποκείμενα χαρακτηρίζονται από την αρετή, είτε από την φιλοδοξία, είτε απ’ την κακία.
Γράφει ο Απόστολος Βέργης
Εδώ γίνεται θέμα προς εξέταση το κατά πόσο αυτές οι τάσεις προς τον συντηρητισμό γίνονται με τρόπο στείρο ή με τρόπο δημιουργικό – εάν δηλαδή η εμπειρία γίνεται διδαχή και τρόπος που να οδηγεί τα υποκείμενα στους δρόμους της προόδου. Ουσιαστικά μιλάμε για κάποιου είδους δημιουργική χειραφέτηση των υποκειμένων. Στην εποχή μας πια η προοπτική βελτίωσης έχει γίνει κάτι υπέρ του οποίου πρέπει να κινηθεί από μόνο του το άτομο μιας και υπάρχει έλλειμμα κλασσικής παιδείας αλλά και η θρισκειοποίηση (πρέπει στις αναλύσεις μας πια να θεωρούμε και τον πλούτο ως θρησκεία) των κοινωνιών, μας οδηγούν σε οπισθοχωρήσεις.
Ερχόμενοι στο φως βρισκόμαστε άμεσα αντιμέτωποι με κάποιο καθεστώς, είτε μετέχοντας σ’ αυτό, είτε όντας απέναντι απ’ τις επιλογές του. Αυτός ο αγώνας είναι μία νομοτέλεια κι είν’ ολοκληρωτικός μιας και γίνονται αναπόφευκτες οι κόντρες ανάμεσα σε άτομα και μάζες, οι κόντρες μεταξύ μαζών, οι κόντρες μεταξύ προσώπων τα οποία λόγω αλλοτριώσεων τις πιο πολλές φορές δεν είναι πρόσωπα αλλά μονάδες.
Ο νικητής κι ο νικημένος είναι δυο ορισμοί αρχέγονοι όπως και ο κυρίαρχος κι αυτός που υποκύπτει. Αυτές οι πραγματικότητες δείχνουν ότι η ισορροπία (που τόσο είναι επιθυμητή) στη ζωή σπανίως πραγματοποιείται – και όταν πραγματοποιείται σπανίως διαρκεί. Όλα αυτά στην παιδική την ηλικία μοιάζουνε μέρη παιχνιδιών – φευ, μεγαλώνοντας έρχεται η πραγματικότητα και μας σαρώνει, και οι κυρίαρχοι είναι πια κοινωνικοί κυρίαρχοι· κυρίαρχοι και ρυθμιστές οι οποίοι ρυθμίζουν: της δουλειές, τις συμπεριφορές , τα κέρδη, αποκομίζοντας αυτοί τα πιο πολλά, αφήνοντας για τους άλλους ότι περισσεύει – μάλιστα οι ίδιοι ρυθμίζουνε και την περίσσια αυτή· και οι ρυθμίσεις τους αυτές σταθμίζονται από την πανουργία τους, την ισχύ τους και το θράσος τους.
Ποιοι είν’ αυτοί; Σαφώς δεν έχουν πρόσωπο – αλλά τους βρίσκουμε παντού: ως καπιταλιστές μεγαλοκαρχαρίες, ως λαϊκιστές ηγέτες ή ως σύμβουλοι αυτών, ως κομισάριοι οι οποίοι λύνουνε και δένουν, ως μαφιόζους του παλιού καιρού, ως φεουδάρχες, ως διακεκριμένους συνδικαλιστές. Τους βρίσκουμε, τους διακρίνουμε απ’ την χυδαίας μορφής πρακτικότητα την οποία κουβαλούν και χρησιμοποιούν για να αντιμετωπίσουν κάθε το που βρίσκεται μπροστά τους.
Τουλάχιστον ο Μέγας Αλέξανδρος τον Γόρδιο Δεσμό τον έκοψε με το σπαθί του – ούτε τον εξαγόρασε, ούτε τον μετονόμασε, ούτε προέβη σε αγοραπωλησία αυτού, ούτε και τον χρησιμοποίησε σε βάρος άλλων. Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα διαφοροποιήσεως ενός πραγματικού ηγέτη από εγωιστές κυρίαρχους οι οποίοι έχουν ως κίνητρο μοναδικό τις θέσεις και την κυριαρχία στον περίγυρο τους (ακόμα κι αν αυτός γίνει παράγωγο κάποιας καταστροφής) και βέβαια, είν’ άλλο πράγμα το να γίνει κάποιος “μέγας” και άλλο τον να γίνει “γυφτο – μέγας”.
Βεβαίως, ως κοινωνίες και ως ανθρωπότητα έχουμε πληρώσει τεράστια αμαρτήματα αμέτρητων ψευτο – μεγάλων οι οποίοι κατά καιρούς ακολουθούνται άκριτα από κοινωνικές ομάδες οι οποίες, ακολουθώντας τους αυτοκτονούν, δυστυχώς, παρασέρνοντας στον όλεθρο ολόκληρες κοινωνίες. Και δεν είναι μόνο οι “μεγάλοι”, είναι όπως είδαμε και πιο πάνω και οι μικρο – μέγαλοι κυρίαρχοι οι οποίοι λειτουργούν περίπου με τον ίδιο τρόπο, αποκλείοντας έτσι την άνοδο της ποιότητας· έτσι βλέπουμε να ανεβαίνουν μόνο άτομα τα οποία δημιουργούνε συντηρήσεις – ακόμη κι αν αυτά επικαλούνται διαρκώς την πρόοδο· είναι που προτιμούν να έρχεται δια της ευκολίας η ατομική ανέλιξη και υποκύπτουν στη βρωμιά και το ρουσφέτι.
Μας μένουν οι λεγόμενοι αντιρρησίες, οι μάγοι και οι μάγισσες, οι ποιητές, οι συνειδήσεις. Αυτούς βέβαια οι εξουσιαστικές δομές (πνευματικών και υλικών αναφορών) τους ρίχνουν στην πυρά ή, τους εξορίζουν (Πλάτωνας) – μα έτσι λειτουργεί ο κόσμος, και η παιδεία η οποία δίνει λύσεις βρίσκονται τρόποι να ελέγχεται, όπως και η ενημέρωση.
Γνωρίζοντας όλα αυτά, συν τον καπιταλιστικό καταναλωτισμό, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την υφή της κρίσεως των ημερών μας. Δεν είναι μόνο κρίση οικονομική, δεν είναι μόνο κρίση ηθική, είναι και κρίση υπερμέτρου θελήσεως για κυριαρχία ανθρώπων φαμφαρώνων οι οποίοι δεν αξίζουν – οι οποίοι στέκονται μόνο στην ύλη την οποία και υπηρετώντας την και θέλουν(Οι κυρίαρχοι και οι κρίσεις)
Στους τελευταίους τρεις αιώνες εκείνο που κυριαρχεί είναι η ύλη. Σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι φιλόσοφοι κινούνται γύρω απ’ αυτή, έχονατάς την κάνει στόχο. Αυτό εντείνεται από την εμπειρία η οποία και διδάσκει ότι δίχως κάποια minimum υλικά αγαθά στην κατοχή του, κανένας δεν επιβιώνει – και βέβαια, το επέκεινα της ύλης, δεν είναι τίποτα άλλο από περισσότερη ύλη. Και η εμπειρία δεν είν’ ούτε καλή, ούτε κακή – προκύπτει από την πραγματικότητα. Υπό αυτό το πρίσμα, είν’ δικαιολογημένη μια πορεία η οποία οδηγεί σε τάσεις των υποκειμένων προς τον συντηρητισμό, είτε αυτά τα υποκείμενα χαρακτηρίζονται από την αρετή, είτε από την φιλοδοξία, είτε απ’ την κακία.
Εδώ γίνεται θέμα προς εξέταση το κατά πόσο αυτές οι τάσεις προς τον συντηρητισμό γίνεται με τρόπο στείρο ή με τρόπο δημιουργικό – εάν δηλαδή η εμπειρία γίνεται διδαχή και τρόπος που να οδηγεί τα υποκείμενα στους δρόμους της προόδου. Ουσιαστικά μιλάμε για κάποιου είδους δημιουργική χειραφέτηση των υποκειμένων. Στην εποχή μας πια η προοπτική βελτίωσης έχει γίνει κάτι υπέρ του οποίου πρέπει να κινηθεί από μόνο του το άτομο μιας και υπάρχει έλλειμμα κλασσικής παιδείας αλλά και η θρησκειοποίηση (πρέπει στις αναλύσεις μας πια να θεωρούμε και τον πλούτο ως θρησκεία) των κοινωνιών, μας οδηγούν σε οπισθοχωρήσεις.
Ερχόμενοι στο φως βρισκόμαστε άμεσα αντιμέτωποι με κάποιο καθεστώς, είτε μετέχοντας σ’ αυτό, είτε όντας απέναντι απ’ τις επιλογές αυτού. Αυτός ο αγώνας είναι μία νομοτέλεια κι είν’ ολοκληρωτικός μιας και γίνονται αναπόφευκτες οι κόντρες ανάμεσα σε άτομα και μάζες, οι κόντρες μεταξύ μαζών, οι κόντρες μεταξύ προσώπων τα οποία λόγω αλλοτριώσεων τις πιο πολλές φορές δεν είναι πρόσωπα αλλά μονάδες.
Ο νικητής κι ο νικημένος είναι δυο ορισμοί αρχέγονοι όπως και ο κυρίαρχος κι αυτός που υποκύπτει. Αυτές οι πραγματικότητες δείχνουν ότι η ισορροπία (που τόσο είναι επιθυμητή) στη ζωή σπανίως πραγματοποιείται – και όταν πραγματοποιείται σπανίως διαρκεί. Όλα αυτά στην παιδική την ηλικία μοιάζουνε μέρη παιχνιδιών – φευ, μεγαλώνοντας έρχεται η πραγματικότητα και μας σαρώνει, και οι κυρίαρχοι είναι πια κοινωνικοί κυρίαρχοι· κυρίαρχοι και ρυθμιστές οι οποίοι ρυθμίζουν: της δουλειές, τις συμπεριφορές , τα κέρδη, αποκομίζοντας αυτοί τα πιο πολλά, αφήνοντας για τους άλλους ότι περισσεύει – μάλιστα οι ίδιοι ρυθμίζουν και την περίσσια αυτή· και οι ρυθμίσεις τους αυτές σταθμίζονται από την πανουργία τους, την ισχύ τους και το θράσος τους.
Ποιοι είν’ αυτοί; Σαφώς δεν έχουν πρόσωπο – αλλά τους βρίσκουμε παντού: ως καπιταλιστές μεγαλοκαρχαρίες, ως λαϊκιστές ηγέτες ή ως σύμβουλοι αυτών, ως κομισάριοι οι οποίοι λύνουνε και δένουν, ως μαφιόζους του παλιού καιρού, ως φεουδάρχες, ως διακεκριμένους συνδικαλιστές. Τους βρίσκουμε, τους διακρίνουμε απ’ την χυδαίας μορφής πρακτικότητα την οποία κουβαλούν και χρησιμοποιούν για να αντιμετωπίσουν κάθε το που βρίσκεται μπροστά τους.
Τουλάχιστον ο Μέγας Αλέξανδρος τον Γόρδιο Δεσμό τον έκοψε με το σπαθί του – ούτε τον εξαγόρασε, ούτε τον μετονόμασε, ούτε προέβη σε αγοραπωλησία αυτού, ούτε και τον χρησιμοποίησε σε βάρος άλλων. Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα διαφοροποιήσεως ενός πραγματικού ηγέτη από εγωιστές κυρίαρχους οι οποίοι έχουν ως κίνητρο μοναδικό τις θέσεις και την κυριαρχία στον περίγυρο τους (ακόμα κι αν αυτός γίνει παράγωγο κάποια καταστροφής) και βέβαια, είν’ άλλο πράγμα το να γίνει κάποιος “μέγας” και άλλο τον να γίνει “γύφτο – μέγας”.
Βεβαίως, ως κοινωνίες και ως ανθρωπότητα έχουμε πληρώσει τεράστια αμαρτήματα αμέτρητων ψεύτο – μεγάλων οι οποίοι κατά καιρούς ακολουθούνται άκριτα από κοινωνικές ομάδες οι οποίες, ακολουθώντας τους αυτοκτονούν, δυστυχώς, παρασέρνοντας στον όλεθρο ολόκληρες κοινωνίες. Και δεν είναι μόνο οι “μεγάλοι”, είναι όπως είδαμε και πιο πάνω και οι μικρο – μεγάλοι κυρίαρχοι οι οποίοι λειτουργούν περίπου με τον ίδιο τρόπο, αποκλείοντας έτσι την άνοδο της ποιότητας· έτσι βλέπουμε να ανεβαίνουν μόνο άτομα τα οποία δημιουργούνε συντηρήσεις – ακόμη κι αν αυτά επικαλούνται διαρκώς την πρόοδο· είναι που προτιμούν να έρχεται δια της ευκολίας η ατομική ανέλιξη και υποκύπτουν στη βρωμιά και το ρουσφέτι.
Μας μένουν οι λεγόμενοι αντιρρησίες, οι μάγοι και οι μάγισσες, οι ποιητές, οι συνειδήσεις. Αυτούς βέβαια οι εξουσιαστικές δομές (πνευματικών και υλικών αναφορών) τους ρίχνουν στην πυρά ή, τους εξορίζουν (Πλάτωνας) – μα έτσι λειτουργεί ο κόσμος, και η παιδεία η οποία δίνει λύσεις βρίσκονται τρόπο να ελέγχεται, όπως και η ενημέρωση.
Γνωρίζοντας όλα αυτά, συν τον καπιταλιστικό καταναλωτισμό, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την υφή της κρίσεως των ημερών μας. Δεν είναι μόνο κρίση οικονομική, δεν είναι μόνο κρίση ηθική, είναι και κρίση υπερμέτρου θελήσεως γι κυριαρχία ανθρώπων φαμφαρώνων οι οποίοι δεν αξίζουν – οι οποίοι στέκονται μόνο στην ύλη την οποία και υπηρετόντας την θέλουν να την κατέχουν.
Ροή Ειδήσεων
26/04/2024 | 15:01
«Βολές» Μητσοτάκη κατά Βελόπουλου – «Κάποιοι καπηλεύονται με τον πιο πρόστυχο τρόπο την χριστιανική πίστη»
26/04/2024 | 14:49
Ένωση Αγγειοχειρουργών: Απρεπής, προσβλητική και αήθης η επίθεση των συγγενών του κ. Καλλιάνου
26/04/2024 | 14:35
Γυναίκα επιτέθηκε σε δύο άτομα σε κεντρικό πάρκο του Ηρακλείου – Τραυμάτισε στο λαιμό έναν 48χρονο άνδρα
26/04/2024 | 14:28
Φωτεινή Πετρογιάννη για Κώστα Αρζόγλου: «Θλίβομαι που χρειάστηκε να του μιλήσει μία καταξιωμένη ηθοποιός»
26/04/2024 | 14:00
«Χαμός» με την Ελληνική Λύση για τις δηλώσεις Ιερώνυμου: «Στην αρχή νομίζαμε ότι τις έκανε ο Παύλος Μαρινάκης»
26/04/2024 | 13:32
Σύζυγος Γιάννη Καλλιάνου: «Οι γιατροί μας έλεγαν ότι ο πατέρας του πάει καλά, θα έβγαινε από το νοσοκομείο»
26/04/2024 | 13:15
«Καινούργιου και Μαλέσκου έχουν τον ίδιο πλαστικό, δίδυμες σιτεμένες Μπάρμπι» διάβασαν και έδωσαν απάντηση
26/04/2024 | 13:09
Φαίη Σκορδά: Η συνάντηση της παρουσιάστριας με τη διεύθυνση προγράμματος του ΣΚΑΪ – Οι φήμες για μεταγραφή
26/04/2024 | 12:55
Πρωτιά της ΔΕΠΑ για τον μήνα Μάρτιο στον ανεφοδιασμό βυτίων υγροποιημένου φυσικού αερίου
26/04/2024 | 12:40
Κατερίνα Καινούργιου: Το μήνυμα που της έστειλε η Ελεονώρα Μελέτη για τους συνεργάτες της που απολύθηκαν
25/04/2024 | 10:59
Λιάγκας για Νίκο Παπανδρέου: «Το λέω πρώτη φορά… όσοι ψηφίσετε ΠΑΣΟΚ, δείτε αυτόν τον άνθρωπο»
25/04/2024 | 08:54
Κούγιας για Βατίδου: «Έδωσε το 25% σε πέντε δικηγόρους για να πάρουν την περιουσία των παιδιών»
25/04/2024 | 08:47
Γιώργος Γεννηματάς: Ένας εμβληματικός πολιτικός, ένα ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και ο εμπνευστής του ΕΣΥ που «έφυγε» νωρίς
25/04/2024 | 09:22
Κωνσταντινίδης: «Εγώ έφταιξα για το “MEGA καλημέρα’ – Κόπηκε, μην κοροϊδευόμαστε, δεν υπάρχει χαρά που τελειώνει»
25/04/2024 | 14:39
Γιάννης Καλλιάνος: Μπαμπά μου σε αγαπάω απέραντα και σου ζητώ συγνώμη, έκανα ό,τι μπορούσα
25/04/2024 | 08:39
Ελένη Φουρέιρα: Έμεινε άναυδη με την ερώτηση της ρεπόρτερ για τον Κωνσταντίνο Αργυρό
25/04/2024 | 12:23
Έλενα Ακρίτα: Όχι κ.Βασίλη Κασσελάκη, δεν είναι «ευπρόσδεκτες» οι ψήφοι του μορφώματος
Σχετικά Άρθρα
